کار بست متدلوژی مهندسی ارزش در ارتقاء و بهبود کیفیت در آموزش عالی بررسی موردی دانشگاه پیام نور

افزایش کیفیت دانشگاهها، حرکت به سمت آیندهای بهتر و بهبود عملکرد همواره یکی از دغدغههای اصلی سازمان های مختلف در سال های اخیر بوده است. از این منظر پرداختن به بهرهوری از جمله وظایف مهم دستگاهها، از جمله آموزش عالی، در سند چشم انداز 4141 جمهوری اسلامی ایران و نیز برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تلقی شده است. در همین رابطه، دانشگاه پیام نور نیز به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه کشور، ملزم به ارزیابی نتایج عملکردی خود در ابعاد کمی و کیفی میباشد تا با بهبود مستمر کیفیت خدمات خود، موجبات رشد و تعالی هرچه بیشتر کشور را فراهم نمایند . لذا با توجه به این نکته که مهندسی و برنامه ریزی ارزش ، به عنوان رویکردی گروهی، سیستماتیک ، کارکردگرا و خلاقانه و باهدف بهبود ارزش یک پروژه یا یک محصول و یا یک خدمت از طریق کاهش هزینه های دوره عمر طرح افزایش کیفیت و عملکرد ، قابلیتها و توانمندی خود را در عرصههای مختلف به اثبات رسانده است، پژوهش حاضر در صدد است تا به شیوهی کیفی تحلیلی، از یک سو، ضرورت عمدهی ورود مراکز آموزش عالی به – عرصهی کیفیت را بر اساس تکنیک برنامه ریزی ارزش مطرح نماید و از سوی دیگر، با بهره گیری گام به گام از تکنیک برنامه ریزی ارزش در بخش آموزش عالی، به صورت موردی به ارزیابی راهبردهای بخش آموزش اهداف روش دانشگاه پیام نور بپردازد. - بر اساس نتایج این پژوهش ؛ به نظر میرسد با بهره گیری از تکنیک برنامه ریزی ارزش در آموزش عالی بتوان الگوی مناسبی جهت ارزیابی مداوم و مستمر کارکردها و بالا بردن کیفیت آموزش عالی کشور تدوین نمود، الگویی که بتواند به فعالیت های دانشگاهی مشروعیت علمی و قانونی ببخشد و در کنار گسترش کمیت بتواند به حفظ کیفیت و پویا کردن نظام آموزش عالی کشور بپردازد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی کیفیت ، راهبردهای آموزش ، مهندسی ارزش ، برنامه ریزی ارزش