PCR به عنوان یک ابزار در تعیین کمی آلودگی انگلی در دامپزشکی

در طی دو دهه اخیر پیشرفت های قابل توجهی در زمینه مولکولی به منظور مطالعه انگل های مختلف و بیماری های انگلی در دامپزشکی انجام شده است که بسیاری از این پیشرفت ها مرهون روش PCR می باشد. این روش نقطه عطفی در پیشرفت های علمی در شاخه ایمونولوژی، توسعه واکسن های نوترکیب و آنالیز ژنوم می باشد. مطالعه حاضر مروری بر بررسی های انجام شده در تعیین سطح آلودگی انگلی در دامپزشکی می باشد. در تعیین سطح آلودگی انگلی در میزبان باید ملکول های هدف مشتق از انگل باشند. در دام های بزرگ Competitive PCR به دلیل کمیاب بودن واکنشگر های اختصاصی برای ارزیابی سیتوکین های ترشح شده در پاسخ به عفونت های انگلی بسیار مفید است ، روند کار بدین صورت است که به وسیله نمونه های اسپایک با مقدار معلوم میزان آلودگی به انگل را در میزبان تعیین می کنند. Competitive RT-PCR نیز برای بررسی تغییرات در سطح نسخه mRNA در انترلوکین 10 و IFNγ در پاسخ به عفونت های استرتاژیا استرتاژیا با RNA گرفته شده از غدد لنفاوی هزارلا با موفقیت به کار رفته است . در پایان قابل ذکر است این تکنولوژی قابلیت تعیین مارکر های ژنوتیپی میزبان در حساسیت یا مقاومت به بیماری و تست های تشخیصی بر پایه DNA را داراست . آموزش پرسنل در تکنیک های ملکولی وتفسیر اطلاعات و بهینه کردن عملکرد روی نمونه در حصول نتایج صحیح بسیار کمک کننده است .

کلیدواژه ها:

، تعیین کمی آلودگی انگلی ، تکنیک های ملکولی