مطالعه اثر تجویز گلوکومانان بر تغییرات بافتی و خونی ناشی از آفلاتوکسین در طیور گوشتی

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 477

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

VETLAB01_163

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398

چکیده مقاله:

هدف: آفلاتوکسین از نظر اقتصادی شایع ترین و با اهمیت ترین مایکوتوکسین در صنعت طیور است و کاهش آسیب های اقتصادی و بهداشتی ناشی از آن با بهره گیری از مواد موثر و ارزان هدف تحقیقاتی بسیاری از محققان است . با توجه به این که اثرات پاتولوژی ناشی از مسمومیت با آفلاتوکسین در کبد، کلیه و عضله اهمیت بیشتری دارد و با در نظر گرفتن اثرات گلوکومانان در پیشگیری از ضایعات مختلف کبدی و کلیوی در سایر بررسی ها، به اثر گلوکومانان بر پیشگیری از ضایعات ناشی از آفلاتوکسین با توجه به شرایط مزارع پرورشی در ایران پرداخته شد. مواد و روش کار: 56 عدد جوجه یک روزه، در 4 گروه 14 تایی تقسیم شدند. گروه اول جیره معمولی ، دوم جیره معمولی به همراه 1 میلی گرم در کیلوگرم جیره آفلاتوکسین ، سوم جیره معمولی به همراه 1گرم گلوکومانان در کیلوگرم جیره و چهارم آفلاتوکسین و گلوکومانان با هم داده شد. در پایان روز 42 پرورش ابتدا از ورید بالی نمونه خون برای آزمایشات هماتولوژی و بیوشیمیایی گرفته شد. پس از کالبد گشایی از کبد و کلیه نمونه برای لام میکروسکوپی گرفته شد. اسید اوریک و آنزیم ها یALT,AST به روش فوتومتری اندازه گیری شدند و با تهیه گسترش خونی نیز سلول های خونی شمارش شدند. نتایج و بحث : تفاوت معنی داری در وزن پرنده ها و ارگان های کبد و کلیه در پایان هفته 6 دیده نشد. در بررسی کالبد گشایی نیز در گروه ها اختلافی ثبت نگردید. با تهیه گسترش خونی و شمارش گلبول های سفید از نمونه های گروهی که گلوکومانان را به همراه آفلاتوکسین تولیدشده دریافت نموده بودند وگروه های کنترل و مقایسه آن ها مشاهده شد که با وجود التهاب ارزیابی شده در نمونه بافت های این موارد،تعداد مطلق لمفوسیت ها و هتروفیل ها مشابه گروه کنترل نزدیک به سطح نرمال می باشد و نشانگر کمک گلوکومانان برای بهبود وضعیت سیستم ایمنی سلولی می باشد.آسیب های بافتی نیز در نمونه بافت کبد و کلیه در مقایسه با گروه کنترل مثبت و منفی تفاوت معنی داری با سطح احتمال 99 درصد دیده شد که نشانگر موثر بودن گلوکومانان برای بهبود ضایعات ناشی از آفلاتوکسین می باشد. سطح آنزیم های ,ALT,AST،Uric acid نیز در گروه درمان شده وضعیت بهتری را نسبت به آن ها که آفلاتوکسین فقط دریافت نموده بودند با همان سطح اطمینان نشان داد. با توجه به داده ها می توان گلوکومانان را برای کاهش ضایعات ناشی ازآلودگی جیره به آفلاتوکسین به میزان کم ولی طولانی در دوره پرورشی طیور گوشتی توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

گلوکومانان ، تغییرات بافتی ، تغییرات خونی و بیوشیمیایی ، آفلاتوکسین و طیور گوشتی

نویسندگان

بنفشه غلامحسینی

استادیار دانشکده دامپزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

حامد شیرازی بهشتیها

استادیار دانشکده دامپزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

عماد شفیعی

دانش آموخته دکترای دامپزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج