تاثیر پری بیوتیک ایمنواستر بر شاخص های خونی بچه ماهیان انگشت قد سفید دریای خزر (frisii kutum Rutilus)

هدف: پری بیوتیک ها علاوه بر تامین موادمغذی ضروری بدن، می توانند یکی از بهترین راهکارها برای حفظ سلامت آبزیان پرورشی و مقاومت آن ها به عوامل بیماری زا ازطریق تحریک سیستم ایمنی باشند(گاتلین 2002). هدف از این تحقیق بررسی افزودن پری بیوتیک ایمنواستر(Immunoster) به غذای آغازین S.F.K جهت بارورکردن این غذا، تقویت سیستم ایمنی و در نتیجه تولید بچه ماهیان سفید مقاوم به شرایط زیست محیطی در طول دوره پرورش در استخرهای خاکی با تراکم بالا تا رسیدن به اندازه انگشت قد(1گرم) از طریق تاثیر بر گلبول های خونی به ویژه لکوسیت ها به عنوان شاخص مهم سیستم ایمنی به منظور رهاسازی در رودخانه های منتهی به حوزه جنوبی دریای خزر جهت احیاء ذخایر این ماهی استخوانی اقتصادی می باشد. مواد و روش کار: دراین تحقیق بچه ماهیان سفید در قالب 1 گروه شاهد و 2 تیمار آزمایشی هر یک با 3 تکرار با افزودن ایمنواستر در سطوح 2 و 4درصد، 8 هفته به میزان 20-15 درصد بیوماس تغذیه شدند. در انتهای دوره از 20 قطعه بچه ماهی از هر تیمار با قطع ساقه دمی به وسیله لوله میکروهماتوکریت حاوی هپارین خونگیری شد و برای شمارش اریتروسیت ها به وسیله میکروسمپلر 2 میکرولیتر از خون را با 398 میکرولیتر مایع رقیق کننده Natt &Herrick مخلوط نموده تارقت 1/200 به دست آید. مقداری از محلول یکنواخت حاصل را با میکروسمپلر به روی لام نئوبار و لامل منتقل کرده، پس از چند دقیقه در زیر میکروسکوپ مشاهده و شمارش شد. برای شمارش لکوسیت ها 10 میکرولیتر خون با 190 میکرولیتر مایع رقیق کننده مخلوط شد. گسترش خونی نیز به روش دو لامی جهت شمارش افتراقی لکوسیت ها انجام شد. نتایج و بحث : براساس نتایج سنجش پارامترهای خون بچه ماهیان انگشت قد سفید نسبت به تاثیرسطوح(2 و 4 درصد) پری بیوتیک ایمنواستر در پایان دوره با توجه به آنالیزیک طرفه واریانس ، تعدادکل گلبول های قرمز و سفید در یک میلی مترمکعب خون در تیمارهای آزمایشی بااختلاف معنی داری نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (0/01 > P). درعین حال بیشترین مقادیر RBC و WBC با تفاوت معنی داری در تیمار 2 درصد ایمنواستر مشاهده شد. همچنین با توجه به آزمون آماری ANOVA درصد لنفوسیت ها در تیمارهای آزمایشی با افزایش سطح ایمنواستر در مقایسه با تیمار شاهد افزایش و به ترتیب درصد مونوسیت ، نوتروفیل وائوزینوفیل کاهش معنی داری داشت (0/01 > P). به طوری که بالاترین درصد لنفوسیت و پایین ترین درصد مونوسیت ، نوتروفیل و ائوزینوفیل با تفاوت معنی دار آماری در تیمار 4 درصد ایمنواستر مشاهده شد. قلیچی وهمکاران (1378) با افزودن اینولین در سطوح1، 2 و3 درصد به جیره غذایی فیل ماهیان جوان دریافتند مقادیر WBC و لنفوسیت در سطح 1 درصد نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی داری داشت (0/05 > P)، میزان هتروفیل و مونوسیت از کاهش معنی داری برخوردار بود (0/05 > P)، در حالی که مقادیرRBC در تیمارهای آزمایشی نسبت به شاهدتغییرمعنی داری نداشت (0/05 P)، در حالی که RBC تفاوت معنی داری با شاهد نداشت (0/05