ارزیابی آنزیم گاماگلوتامیل ترانسفراز ادراری به عنوان شاخصی برای تشخیص نارسایی حاد کلیوی ناشی از آمینوگلیکوزیدها

هدف: نارسایی حاد کلیوی یک بیماری برگشت پذیر است مشروط بر آن که در زمان مناسب تشخیص داده شود و تمهیدات درمانی مناسب برای آن لحاظ گردد. در این تحقیق ارزش تشخیصی گاماگلوتامیل ترانسفراز(ترانس پپتیداز= GGT ) ادراری نسبت به سایر شاخص های نارسایی حاد کلیوی ناشی از آمینوگلیکوزیدها مورد ارزیابی قرار گرفت . مواد و روش کار: بدین منظور 6 گربه و 5 سگ به ترتیب به مدت 10 و 15 روز تحت تجویز دز نفروتوکسیک جنتامایسین (mg/kg TID 10) قرار گرفتند. از روز اول تجویز جنتامایسین مقادیر سرمی ازت اوره خون و کراتینین به همراه میزان ادراری آنزیم GGT، کراتینین ادرار، وزن مخصوص ادرار و گلوکز ادراری به طور روزانه اندازه گیری شدند. نتایج و بحث : ازت اوره خون و کراتینین سرم در سگ ها و گربه ها به ترتیب در روزهای دوازدهم و هشتم افزایش یافت .در مقابل GGT ادراری در سگ ها و گربه ها به ترتیب در روزهای پنجم و دهم یک افزایش معنادار(آزمون t )یافت . با مقایسه مقادیر ازت اوره خون و کراتینین سرم با GGT ادراری به این نتیجه می رسیم که GGT ادراری در نارسایی حاد کلیوی ناشی از آمینوگلیکوزیدها(روز پنجم در گربه ها و روز دهم در سگ ها ) زودتر از ازت اوره خون و کراتینین (روز هشتم در گربه ها و روز دوازدهم در سگ ها) افزایش می یابد. با این تفاسیر می توان از فعالیت آنزیم GGT ادراری به عنوان یک شاخص مناسب در تشخیص زود هنگام نارسایی حاد کلیوی ناشی از آمینوگلیکوزیدها استفاده کرد. همچنین می توان به طور دقیق تر از نسبت GGT ادراری به کراتینین ادراری(افزایش در روز چهارم در گربه ها) به جای GGT ادراری (افزایش در روز پنجم ) به تنهایی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

نارسایی کلیوی ، آنزیم گاماگلوتامیل ترانسفراز ، کراتینین سرم ، ازت اوره خون ، آمینوگلیکوزیدها