بررسی میزان لاشه های یرقانی گاو سالم تشخیص داده شده در کشتارگاه تبریز
محل انتشار: اولین کنگره ملی علوم آزمایشگاهی دامپزشکی
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 360
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
VETLAB01_420
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398
چکیده مقاله:
هدف: زردی یک نشانه بالینی کلاسیک بیماری های کبدی و نیز یک سری از بیماری هایی است که باعث افزایش میزان سرمی بیلی روبین شده و در اثر تجمع در بافت ها و به ویژه بافت های همبندی و چربی ، یک منظره زرد مایل به سبز در آن ها ایجاد می کند. چربی گاو بنابر دلایل سنی ، نژادی، تغذیه ای و غیره به طور فیزیولوژیک زرد رنگ بوده و با توجه به این مطلب که قضاوت در این باره به مشاهده محدود می گردد؛ لذا تفریق این دو فرم از همدیگر و نیز ارائه یک راهکار مطمئن و در عین حال سریع برای تفریق این دو حائز اهمیت خواهد بود. مواد و روش کار: طی این تحقیق تعداد160 لاشه گاوی به ظاهر زرد رنگ که از لحاظ بازرسی قابل مصرف تشخیص داده شده اند، مورد بررسی قرار گرفته و از هر کدام نمونه های خون، ادرار و چربی اخذ گردید. بر روی نمونه های مربوطه ، آزمایش های تعیین بیلی روبین تام و مستقیم سرم (به روش دیازو)، بیلی روبین و اروبیلینوژن ادرار (به روش teststrip) و بیلی روبین چربی (رایمینگتون فاوری )صورت گرفت . همچنین در کنار تست های فوق، اندام های مختلف ، به ویژه کبد وکلیه ها به لحاظ کالبد گشایی مورد بررسی قرار گرفتند تا با استفاده از داده های به دست آمده نوع زردی مرضی نیز مشخص گردد. نتایج و بحث : نتایج نشان داد که 44 لاشه دارای مقدار بیلی روبین تام سرمی بیش از حد نرمال بوده (میزانmg/dl 4/1) که به عبارتی 27/5 درصد نمونه ها را شامل می گردید که دارای میانگین بیلی روبین mg/dl 87/2 بودند که عمدتا در تست رایمیگتون فاووری مشکوک تشخیص داده شده بودند. همچنین در تفرق زردی مرضی ، ( پیش کبدی) 13/5% و (کبدی) 3/75% و (پس کبدی) 10% گزارش گردید. از نظر جنسیت نیز لاشه های مبتلا، 75% ماده و 25% نر بودند.
نویسندگان
افشین جوادی
استادیار گروه بهداشت مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز
شهرام حنیفیان
استادیار گروه بهداشت مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز