مروری بر روش مدیریتی بهره‌برداری تلفیقی از منابع آب سطحی و زیرزمینی

در چند دهه اخیر تغییر اقلیم و عدم وقوع بارش‌های کافی و به‌موقع و در نتیجه عدم تأمین آب مورد نیاز گیاهان کشت شده، محدودیت اراضی قابل کشت و منابع آب، همچنین توزیع ناهمگون زمانی و مکانی آب شیرین به لحاظ کمی و همچنین رشد سریع و روزافزون جمعیت جهان و به‌ویژه کشور ما ایران در دهه‌های اخیر، سبب بروز مشکلات روزافزون در تأمین منابع آب مورد نیاز مصارف مختلف شده است. یکی از شروط اصلی تأمین نیازهای غذایی جمعیت روزافزون جهان دسترسی به کشاورزی پایدار و توسعه آن می‌باشد. برای نیل به چنین هدفی بایستی با اتخاذ راهکارهای مناسب از وارد آمدن خسارت به سیستم منابع آب و خاک محدود هر منطقه‌ای جلوگیری شود. یکی از راهکارهای مدیریتی که در دهه‌های اخیر برای استفاده پایدار از سیستم منابع آب مناطق مختلف جهان مخصوصاً در مناطق خشک مورد استفاده قرار می‌گیرد، برداشت تلفیقی از منابع آب سطحی و زیرزمینی می‌باشد. از جمله محاسن روش بهره‌برداری تلفیقی را می‌توان به ارزان‌تر شدن پروژه تامین آب، استفاده بیشتر درازمدت از آب‌های سطحی، کم‌شدن حجم مخازن سدها، کمتر شدن تلفات تبخیر و تعریق در محل اشاره نمود. استفاده ترکیبی از تکنیک‌های بهینه‌سازی و شبیه‌سازی یک روش مفید و قدرتمند در تعیین استراتژی‌های مدیریتی و طراحی برای توسعه بهره‌برداری تلفیقی بهینه از منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی می‌باشد در تحقیق حاضر سعی شده است به بررسی روش‌های برداشت تلفیقی که مورد مطالعه قرار گرفته است، پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، بهره‌برداری تلفیقی ، منابع آب سطحی و زیرزمینی ، شبیه‌سازی ، بهین