بررسی بحران آب استان سمنان و ارائه راهکارهای مدیریتی

در چند دهه اخیر، نگرانیهای زیستمحیطی به شدت افزایش یافته است. زمین با افزایش فزاینده جمعیت روبرو بوده و از سوی دیگرداشتههای طبیعی آن به شکلی نادرست از بین رفته است. ما انسانها در قرنی زندگی میکنیم که محیط زیست کره زمین بیش از هر زمان دیگری به آرامش برای تجدید قوا نیازمند است. اکثریت شهرهای ایران در معرض خشکسالی هستند، و شهرهای استان سمنان نیزجزو آنها میباشند. توسعههایی که به صورت اضافه برداشتها برداشت بیشتر از تغذیه سالانه توسط چاههای عمیق و نیمه عمیق صورت میگیرد، سبب شده که آبخوانها با کسری مخزن روبرو شوند و استان با بحران شدید آب مواجهگردد. کسری مخزن آب زیرزمینی به 811 میلیون متر مکعب در سال میرسد. گزارشهایی که تا کنون در باره بحران آب در استان سمنان انتشار یافتهاند، عامل اصلی بحران آب را خشکسالیها قلمداد نمودهاند. در حالی که بر اساس نتایج این تحقیق معلوم شده که عامل اصلی بحران آب، اضافه برداشتهای مستمری است که توسط چاههای عمیق از آبخوان اصلی دشتها صورت میگیرد و نه خشکسالیها به تنهایی. برای اثبات این ادعا، متوسط سالانه بارندگی متحرک 81 ساله از 8313 تا 8313 هر دشت، با هیدروگراف واحد آبخوان همان دشت، مقایسه و تحلیل شده است . در این تحلیل، معلوم شده که سطح آب زیرزمینی حتی در سالهای تر که علیالقاعده میبایست بالا میآمد، همچنان به افت خود ادامه داده است. پیامدهای جبرانناپذیر بحران آب عبارتند از: بالا رفتن هزینه پمپاژ آب، شور شدن آب زیرزمینی، نشست زمین و ایجاد شکافها در سطح دشتها و سایر مشکلات زیستمحیطی .

کلیدواژه ها:

بحران آب ، نشست زمین ، خشکسالی ، میانگین متحرک بارندگی