ارزیابی اثرات زیست محیطی مجتمع نمک زدایی گچین: با تاکید بر روش های دفع کنسانتره

بالغ بر 40 سال است که فناوری غشایی اسمز معکوس توسعه یافته است و امروزه نیز به عنوان تکنولوژی پیشرو در شیرین سازی آب مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اینکه در جنوب کشور منابع آب شیرین بسیار اندک می باشد و یا حتی در بعضی مناطق به طور کلی از این نعمت الهی محروم هستند، استفاده از تاسیسات نمک زدایی برای تامین آب شرب ضروری می باشد.احداث این تاسیسات، جنبه های مختلف محیط زیست را تحت تاثیر قرار می دهد، لذا با شناخت و بدست آوردن اطلاعات محل احداث تاسیسات نمک زدایی می توان تاثیر آنها بر محیط زیست را ارزیابی کرد. در مطالعه حاضر پس از بررسی وضعیت موجود محیط زیست و بازدیدهای میدانی محدوده مطالعاتی، از توانایی های ساختاری چک لیست پرسشنامه ای برای بررسی حساسیت مکانی طرح و از توانایی های ماتریس ووتن- رائو برای تجزیه و تحلیل فعالیت – پیامد استفاده شد و نمره مربوط به دامنه اثر هر ریز فعالیت (در مراحل ساخت و بهره برداری) بر هر کدام از پارامترهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی ارائه شده و باتوجه به اهمیت اثر آن، میزان اثر مشخص گردیده است. نتایج حاصل از چک لیست پرسشنامه ای نشان داد، طرح یاد شده نسبت به اغلب معیارهای زیست محیطی و پرسش های مطرح شده حساس نمی باشد. ماتریس ووتن-رائو نیز مشخص کرد این پروژه دارای 28 نمره منفی و 61 نمره مثبت می باشد که نشان می دهد پروژه از نظر ایجاد اثرات زیست محیطی بر منطقه طرح دارای شرایط مناسبی جهت اجرا است. در نهایت با توجه به اینکه آثار منفی این طرح بر محیط فیزیکی بیشتر متوجه آبهای سطحی می شود راه کارهای متعددی جهت دفع کنسانتره نمکی بررسی شد، و در نهایت تعدادی راهکار عملی جهت کاهش آلودگی آبهای سطحی در فاز ساختمانی و بهره برداری پروژه ارائه شد

کلیدواژه ها:

نمک زدایی ، اسمز معکوس ، مجتمع گچین ، ارزیابی اثرات زیست محیطی ، ماتریس ووتن-رائو