شناسائی مناطق بیابانی از دیدگاه کیفیت آبهای سطحی در استان مرکزی

مهم ترین جریانات دایمی آب در استان مرکزی رودخانه های قمرود و قره چای می باشند و سایر رودخانه های استان به صورت سرشاخه های این رودخانه ها یا به صورت جریانهای فصلی و سیلابی جاری می باشند. در این تحقیق از 19 ایستگاه هیدرومتری موجود در سطح استان مرکزی که پراکنش خوب و جامعی در سطح استان داشته اند نمونه برداری آب شده است. آنالیز کیفیت آب رودخانه های مذکور نشان می دهد که میزانEC از 220 میکروموس در رودخانه شراء تا 29770 میکروموس در رودخانه شور متغیر بوده است. میزان املاح محلولTDS) نیز در ایستگاههای منتخب بررسی گردیده است که میزان تغییرات آن از 130 در ایستگاه شراء – پل دوآب تا 23700 درایستگاه شور- هستیجان متغیر بوده است. تغییرات سایر خصوصیات کیفی آبهای سطحی ایستگاهها همانندPH،Ca2+ ,Mg2+ ,Na +وCo3 -,Hco3-,So4 2 -, -Cl نیز بررسی گردیده اند. بحرانی ترین وضعیت کیفی و شوری آب در ایستگاههای شور- پیک زرند و شور – پل هستیجان دیده شده که از نظر طبقه بندی در کلاس4 C5S (خیلی بد) قرار می گیرند و لازم است توجه زیادی به مصارف آب این رودخانه ها گردد. تجمع نمکهای محلول در آب (عمدتاً کلرورها) با بحث کاهش قدرت باردهی خاک، ممانعت از رشد گیاه و توقف فعالیت های بیولوژیکی موجودات زنده زیر خاک و کویرزایی همراه می گردد. در مجموع وضعیت رودخانه شور و حوضه آن بحرانی و بیابانی تشخیص داده شده است. بررسی حوضه آبخیز مذکور نیز نشان داد که در این حوضه سازندهای تبخیری، تخریبی و مارنی فراوان بوده و کاربری های نادرست اراضی، تخریب پوشش گیاهی و آبیاریهای غیراصولی نیز مکملعوامل طبیعی در بیابانزائی موجود در منطقه می باشند

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، آبهای سطحی ، استان مرکزی ، شوری آب