برآورد میزان رشد طولی فرسایش خندقی با استفاده از مدلها همراه با تعیین بهترین مدل ( مطالعه موردی : حوزه آبخیز حبله رود )

فرسایش خندقی یکی از مخرب ترین و پیچیده ترین انواع فرسایش آبی می باشد . برای مبارزه با این نوع فرسایش می بایست عوامل موثر در توسعه آن شناخته شوند . در حال حاضر مدل هایی برای اندازه گیری رشد و توسعه وتعیین میزان این نوع فرسایش ابداع شده اند . اما برای استفاده از این مدل ها ارزیابی و واسنجی آنها برای هرکشوری ضرورت دارد . لذا در این تحقیق به ضرورت این ارزیابی در یکی از زیرحوزههای حوزه آبخیز حبله رود به نام ده نمک در اقلیم خشک ونیمهخشک پرداخته شد . بدین صورت که در ابتدا با استفاده از عکسهای هوایی موجود در کشور که مربوط به سالهای 1335 ، 1346 و 1379 بوده میزان رشد طولی خندق ها در سه دوره متفاوت زمانی 1335 تا 1346 ، 1346 تا 1379 و 1379 تا 1384 بدست آمد . سپس برای واسنجی چهار مدل Thompson ، مدل اول سرویس حفاظت خاک، مدل دوم سرویس حفاظت خاک و FAO ، عوامل هر یک اندازه گیری شده و مورد مطالعه قرار گرفتند . همچنین مطالعات آماری از سه طریق محاسبه درصد خطای نسبی، درصد خطای مطلق و درصد ضریب تغییرات انجام شد . نتایج حاصل از انجام مطالعات آماری حاکی از این است که مدل ) SCS(ІІ دارای درصد خطای نسبی 37/3 ودرصد خطای مطلق 7/51 بوده ومدل FAO دارای درصد خطای نسبی 40/06 ودرصد خطای مطلق 18/21 میباشند، همچنین تنها به میزان %0/51 دارای اختلاف در درصد ضریب تغییرات نسبی می باشند . زیرا عوامل هر کدام از این دو مدل و همچنین ضرایب بهکار رفته در آنها به هم نزدیک میباشند . در نهایت بهترین مدلها به ترتیب ) SCS(ІІ ، FAO و(SCS(І)در منطقه تحقیق بوده اما مدل Thompson به هیچ وجه توصیه نمیشود .

کلیدواژه ها:

فرسایش خندقی ، درصد خطای نسبی ، درصد خطای مطلق