بررسی عملیات آبخیزداری در توسعه فضای سبز شهری (عون بن علی تبریز)

به منظور بررسی امکان کاشت درخت از طریق جمع آوری روان آب و نزولات آسمانی، این طرح بر روی دامنه هایی با شیب 20 % با بافت خاک لومی رسی و در اقلیم نیمه خشک با بارندگی 250 میلیمتر در سال و در عرض جغرافیایی 38 درجه ، 6 دقیقه عرض شرقی و 42 درجه ، 20 دقیقه طول شرقی با ارتفاع 1829 متر از سطح دریا اجراء گردیده است. این طرح با استفاده از کرتهای مستطیل شکل به وسیله پشته های خاکی کوتاه که به عنوان سطوح جمع آوری کننده روان آب از یکدیگر تفکیک شده، احداث و در وسط پایین دست هر کرت، چاله هایی که با مخلوط خاک و کود پر شده، برای کاشت یک اصله نهال حفر گردید. کاشت نهالها در داخل هرکرت در اوایل فصل بهار با فاصله معین 5 متر از یکدیگر انجام شد، آزمون کارآیی این روش درختکاری، از طریق مقایسه استقرار و رشد درختان در 5 نوع روش ذخیره نزولات آسمانی ( 5 تیمار فرعی) و 3 گونه درخت، بادام ، بنه، سنجد ( 3 تیمار اصلی) به صورت کرتهای خرد شده و در قالب بلوکهای کامل تصادفی انجام گردید. در ابتدا هر کدام از نهالها در یک چاله به قطر یک متر و عمق یک متر کاشته شد بطوریکه فاصله هر کدام از نهالها از یکدیگر پنج متر بوده و هر نهال در انتهای بانکت قرار گرفت. از هر گونه در قالب هر یک از روشهای ذخیره نزولات آسمانی 12 نهال کشت شد که در مجموع 60 نهال در آزمایش کاشت با روشهای ذخیره نزولات آسمانی مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به زمان اجراء طرح (در حال اجرا) در دوران خشکسالی استان میباشد، آمار زنده مانی مربوط به نهالهای شاهد و بقیه نهالها کم نظیر است به طوریکه توانسته حداقل مرگ و میر بادام دیم را در بدترین شرایط اقلیمی نشان دهد. درخصوص سنجد باید گفت که تمام سنجدها با توجه به کم آبی رشد خوبی داشتند. همچنین در مقایسه با نهالهای کشت شده در پارک طبیعی عون بن علی که به صورت قطرهای آبیاری میشوند از رشد نسبتاً خوبی بهرهمند است.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، فضای سبز ، سطوح آبگیر ، عونبنعلی ، تبریز