دستیابی به مدیریت پایدارمنابع طبیعی ازطریق کاهش اثرات خشکسالی و ارتقاء وضع معیشتی جوامع بومی و محلی

بیش ازیک چهارم ازخشکی های جهان تحت تاثیر بیابان زایی است و بهره برداریهای غیراصولی و بی رویه زامنابع طبیعی و محیطی باعث گسترش فزاینده پدیده بیابانزایی شدها ست که این جریان با شتاب قابل توجهی ازمرز های جغرافیایی کشورها تجاوز کرده و به شکل یک معضل منطقه ای و اغلب فرامنطقه ای درامده است که توسعه پایدارملی و منطقه ای و جهانی را دچارچالش جدی نموده است و مانع اساسی دررشد و بهره برداری جهانی شده است ازاین رو چاره اندیشی آن نیز باید جهانی و منطقه ای باشد و هرکشور به سهمخود درحل این معضل مشارکت و اقدام نماید اما فقدان جامع نگری و کم توجهی به تفاوت های موجود درویژگیهای اکولوژیکی اقتصادیو اجتماعی مناطق مختلف مانع افزایش بازده فعالیت ها شدها ست عامل مهم دراین زمینه فقدان برنامه اجرایی هماهنگ برای ایجادمحیطی پایدار است به همین دلیل برنامه اقدام ملی اولویت نخست را به ایجادچارچوبی منسجم و توانمند به منظور اتخاذرهیافتی هماهنگ و یکپارچه دربخشهای کلان نمودهو برای این منظور مبادرت به ملحوظ داشتن سیاست های مصوب کمیته ملی بیابان زدایی درتدوین برنمه اقدام ملی نموده است

کلیدواژه ها:

ارتقاء وضع معیشتی جوامع و بومی ، کاهش اثرات خشکسالی ، مدیریت پایدارمنابع طبیعی