ضرورت آشکارسازی توسعه اراضی دیم بعنوان چالش مهم مدیریتی (مطالعه موردی: زیرحوضه باراندوزچای)

افزایش اراضی کشاورزی آبی از عوامل مهم بحران کمبود آب در حوضه های آبریز محسوب می شوند. این در حالی است که توسعه اراضی دیم معمولا کمتر مورد توجه قرار می گیرند. در این تحقیق تغییرات اراضی دیم در طول 26 ساله، در چهار مقطع زمانی سال های1371، 1387، 1392 و 1397 با بهره گیری از سنجش از دور و GIS ، در زیرحوضه باراندوزهای یکی از زیرحوضه های مهم حوضه آبریز دریاچه ارومیه بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که این اراضی همواره روند افزایشی داشته اند بطوریکه از 6432 هکتار در سال 1371 ( به 23681 هکتار (در سال 1397 ) تغییر پیدا کرده است این در حالی است که بارش در منطقه مورد مطالعه روند کاهشی غیر معنی دار داشته است بررسی های میدانی نشان می دهد که اغلب، اراضی دیم در ارتفاعات، دامنه کوه ها و تپه ها با شیب بسیار تند می باشند. افزایش اراضی دیم می تواند سبب کاهش جریان خروجی از دشت ها و تشدید بحران خشکی دریاچه ارومیه شود. این افزایش قابل تامل بیانگر ضرورت تجدید نظر در راهکارهای مقابله با توسعه اراضی و تغییر کاربری در منطقه طرح می باشد

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، دیم زار ، سنجش ازدور ، GIS ، توسعه اراضی