ارزیابی و تعیین بهترین روش درون یابی فضایی در تخمین مقدار بارش

برآورد تغییرات مکانی عوامل هواشناسی در بسیاری از مطالعات هواشناسی و منابع آب اجتناب ناپذیر است بارندگی یکی از اجزای اصلی گردش آب در طبیعت است و توزیع مکانی آن نقش مهمی در مدیریت منابع آب دارد. در بررسی توزیع مکانی روش های درون یابی مختلفی وجود دارد که بایستی بهترین روش را انتخاب کرد بدین منظور داده های سالانه و ماهانه 40 ایستگاه سینوپتیک در زون 38 موردبررسی قرار گرفت. سپس جهت برآورد توزیع مکانی بارش از 4 روش درون یابی کریجینگ، کوکریجینگ، عکسفاصله وزنی IDW و توابع پایه ای شعاعی RBF استفاده شد. برای انتخاب مناسب تریت روش درون یابی محاسبه ریشه دوم مربع میانگین خطا مدلنظر قرار گرفت؛ که نتایج نشان داده بهترین روش برای تعیین توزیع مکانی بارش سالانه روش توابع پایه ای شعاعی تابع پایه ای Spline with tension است

کلیدواژه ها:

توابع پایه ای شعاعی ، کریجینگ ، کوکریجینگ ، عکس فاصله وزنی ، درون یابی ، ریشه دوم مربع میانگین خطا