مدیریت برنامه ریزی و توسعه سواحل مکران با تاکید بر راهکارهای کاهش مخاطرات ناشی از سونامی

سونامی به عنوان یک سانحه طبیعی متشکل از موج هایی است که معمولا به سبب حرکت شدید کف دریا به وجود می آید که منجر به ایجاد سونامی میشود.اگرچه وقوع سونامی و پیامد های آنبه هیچ و جه نمیتوا ن جلوگیری کرد، ولی با بررسی سونامی های گذشته و نحوه برخورد با هریک از آنها می توان راهکا ر هایی در جهت کاهش آسیب پذیری سکونت گاه های انسانی در معماری و شهرسازی ارایه نمود. استان سیستان و بلوچستان با دارا بودن 300 کیلومتر مرز آبی با دریای عمان و اقیانوس هن د و به دلیل جغرافیای کوهستانی - بیابانی ، کم بودن و نامنظم بودن بارشهای جوی و وجود گسل وسیع مکران در دریای عمان پتانسیل حادثه خیزی بالایی دارد. تاکنون وقوع سونامی های متعددی در این ناحیه در تاریخ ثبت شد ه است که آخرین آنها در پی زلزله ای با قدرت 25/8 ریشتر در 28 نوامبر 1945 میلادی اتفاق افتا د. سونامی حاصل از این زلزله با امواج بیش از ده متر سواحل ایران، پاکستان، هند و عمان را در نوردید و موجب ک شته شدن بیش از 4000 نفر شد. مدیریت توسعه سواحل و کاربرد اصول آمایش سر زمین، استفاده بهینه از فضا و اراضی ساحلی که در معرض هجوم طوفانهای حاره ای و امواج سونامی هستند و برخی اقدامات مهندسی و زیر بنایی و همچنین آموزش ساکنین این مناطق در جلوگیری از تلفات انسانی و کاهش خسارات وارده ب ه تاسیسات ساحلی بسیار موثر است.این مقاله به بررسی میزان خطر بروز سونامی و شدت آن در منطق ه مکران میپردازد و سپس با توجه به بررسی نمونه ها و پیشینه های سونامی به ارایه راهکار های مدیری ت شهری در برابر سونامی می پردازد.

کلیدواژه ها:

سونامی ، مکران ، چابهار ، مدیریت سواحل