ارزیابی آلودگی به سموم در منابع تامین آب شرب دشت هراز

هدف از این تحقیق بررسی آلودگی های حاصل از فعالیت های کشاورزی بر میدان های آب شرب مربوط به تعدادی ازچاههای آب شرب شهرهای آمل، فریدونکنار و بابل در دشت هراز بوده است. سمومی که در منطقه استفاده می شوندعبارت از آتوکسی سولفورون، ماچتی، آندوسولفان، دوروسبان، دیازینون، لونداکس، بنومیل، بیم، سوین، مانکوزب،هینوزان، وین، اورتوس، آبامکتین و روغن ولک می باشند. آنالیز سموم مذکور به جز روغن ولک در دو مرحله از نمونهبرداری در زمان قبل از استفاده از سموم در اردیبهشت ماه و بعد از پیک مصرف سموم در ماه آبان توسط دستگاه CG-MS و HPLC انجام پذیرفت. نتایج حاصله حاکی از آن است که غلظت سموم آلی در همه ایستگاه های نمونه برداریشده در محدوده های میدان آب شرب شهرهای مذکور در هر دو فصل نمونه برداری، برای کلیه سموم به جز سه سم کمترازحد شناسایی دستگاه بوده است. سمومی که حداقل دریکی از منابع آبی، تشخیص داده شدند شامل دورسبان، دیازنونو بوتاکلر میباشند. وجود این مقدار سم در بعضی از منابع آبی خود نشانهای از آلودگی حداقل بخشی از آبخوان به سموممذکور است اگرچه میزان آن در حال حاضر نگرانکننده نیست ولی نشت سموم مذکور به داخل منابع آب شرب منطقهو خطر افزایش غلظت آنها در آینده وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب زیرزمینی ، مخروط افکنه هراز ، HPLC ، CG-MS