بازشناسی اصول بازآفرینی محلات تاریخی با تاکید بر مکان سوم

هسته ی قدیمی شهرهای ما ،که حاوی تاریخ و هویت و اصالت شهری است، در برگیرنده ی محلات کهن شهر است کهامروزه تحت تاثیرتغییراتی اساسی قرار گرفته اند و با ادامه ی روند موجود، روز به روز به سمت هویتی مخدوش و کمرنگپیش می روند. این در حالی است که به سبب سابقه تاریخی مکان ، همه ی عوامل مورد نیاز برای ایجاد زندگی از جملهپیوندهای اجتماعی، هویت کالبدی، خودکفایی اقتصادی و... در چنین محلاتی وجود دارند که تنها با داشتن نگاهی جامعمی توان از این پتانسیل ها در توسعه ی مجدد محلات تاریخی بهره برد. این محلات نیازمند تنظیم چشم اندازهایی ازجنس کیفیت بالای زندگی هستند تا از این طریق، بار دیگر به مکان هایی جذاب مبدل شوند که در آنها می توان به کار،زندگی و تفریح پرداخت. بازآفرینی شهری سیاستی جامع، در برگیرنده برنامه ارتقای کیفی بافت های شهری با اهدافیکپارچه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که تنها به تغییرات کالبدی نمی اندیشد و تغییرات اجتماعی را نیز تاکیدمی نماید. طراحی بر اساس نیازهای مردم و ایجاد فرصت حضور مردم در فضا باعث افزایش حضور مردم و برقراریارتباط میان آنها می گردد بنابراین، از آنجا که ماهیت مکان سوم معاشرت است، بهره گیری از ماهیت مکان سومدر فضای شهری باعث میشود تا کیفیات محیطی عرصه عمومی ارتقا یابد و بخشی از نیازهای مرتبط با مکان و زندگیاجتماعی در فضای عمومی پاسخ داده شود. این پژوهش به دنبال یافتن اصولی است که بازآفرینی محلات تاریخی رامطابق رویکرد مکان سوم به کار گیرد تا اثری کارا و پایدار به جای بگذارد تا علاوه بر بهسازی و نوسازی کالبدی، بتوان بهتامین نیازها و خواسته های مردم جهت حفظ و ارتقای هویت اجتماعی و تاریخی آن محلات و همچنین بهبود زندگیجمعی و حس تعلق به مکان، پرداخت.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، محلات تاریخی ، مکان سوم ، تعاملات اجتماعی