اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری دانش آموزان پسر دوره اول متوسطهشهر اصفهان در سال تحصیلی 95-1394 صورت پذیرفت. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در دوره اول متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-1394 تشکیل می دادند. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. بدین منظور تعداد 30 دانش آموز پسر متوسطه اول با روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد (طی 8 جلسه یک و نیم ساعته) را به مدت 2 ماه دریافت نمودند، در حالیکه گروه گواه این مداخله را دریافتنکرد. سپس افراد هر دو گروه تحت پس آزمون قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه پرسشنامه تاب آوری (کانر ودیویدسون، 2003) بود. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و استخراج داده های خام، تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهشتوسط نرم افزار (SPSS) ویرایش 24 با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس صورت گرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آم آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه تاثیر معنادار داشتهاست (p<0/001). بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش پیشنهاد می شود که از آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت افزایش تاب آوری دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، دانش آموزان