اثر بخشی آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای (T.A) بر کاهش اختلالات شخصیت در بیماران پارانویید

مقدمه : زیگموند فروید (1939-1856) پدر روانکاوی، اختلال پارانویا را خاص روشنفکران می داند و می گوید بیماران پارانویا که عموما افراد مجرد و از زمره روشنفکران اند، از شک و بدگمانی خود رنج می برند، از دشمنان خیالی وحشت دارند و برای مبارزه با آنان، تلاش و وسایل بکر و بدیعی ابداع می کنند.هدف : این پژوهش به دنبال بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای (T.A) بر کاهش اختلالات شخصیت در بیماران پارانویید می باشد.روش : این پژوهش با توجه به گردآوری داده ها از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد.جامعه آماری در پژوهش حاضر کلیه بیماران پارانویید که در بیمارستان روانپزشکی میلاد شهریار استان البرز در سال (96-96)تحت درمان بودند به منظور انتخاب نموته از میان بیماران اختلال شخصیت پارانویید با استفاده از نمونه گیری در دسترس و درنظر گرفتن متغییر مورد نظر پژوهش مانند طول مدت درمان ، وضعیت اجتماعی – اقتصادی و اجرای پرسشنامه اختلال شخصیتSTB می باشد که تعداد 25 بیمار انتخاب و بطور تصادفی در دسترس در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. یافته ها : میانگین تاثیر آموزش ارتباط محاوره ای (T.A) بر اختلالات شخصیت در بیماران پارانویید در مرحله پس آزمون کاهش چشمگیری داشته است. اما به منظور حذف تاثیرات پیش آزمون، از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد که نتایج حاکی از آن بودکه بین اختلالات شخصیت در بیماران پارانویید در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. لذا این فرض که آموزشارتباط محاوره ای بر کاهش اختلالات شخصیت در بیماران پارانویید تاثیر دارد، تایید می شود. میزان این تاثیر در مرحله پسآزمون 0/684 می باشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش این می باشد که با آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای (T.A) بر این گروه از اختلال پارانویید می تواند باعث کاهش اختلالات شخصتی در این بیماران شد.

کلیدواژه ها:

تحلیل محاوره ای (T.A) ، اختلالات شخصیت ، بیماران پارانویید