اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر گروهی بر توانمندسازی روانشناختی زنان سرپرست خانوار شهر اصفهان در سال 1396 در راستای دستیابی به توسعه پایدار

مقدمه: یکی از گروه های موثر در مسیر دستیابی به توسعه پایدار، زنان؛ و یکی از راه های استفاده از حداکثر ظرفیت زنان در این راستا، توانمندسازی روانشناختی آنها است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش روانشناسی مثبت نگر گروهی بر توانمندسازی روانشناختی زنان سرپرست خانوار شهر اصفهان در راستای دستیابی به توسعه پایدار بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین جامعه آماری موردنظر که کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بهزیستی شهرستان اصفهان در سال 1396 بودند، تعداد 30 نفر به طور تصادفی و بر اساس معیارهای ورود و خروج پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند(هر گروه 15 نفر). ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر( 1995 ). پس ازآن شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی 10 جلسه 2 ساعته، به صورت گروهی تحت آموزش های روانشناسی مثبت نگر بر اساس پروتکل درمانی رشید ( 2015 ) قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغییره (MANCOVA) نشان داد که آموزش گروهی روان شناسی مثبت نگر موجب افزایش معنادار توانمندی روان شناختی و ابعاد آن یعنی معناداری، احساس شایستگی، خودمختاری و اثرگذاری زنان سرپرست خانوار شهر اصفهان شده است (P<0/05).نتیجه گیری: لذا با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، می توان از این روش بهعنوان یک روش مداخله ای و درمانی برای این افراد استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، روان شناسی مثبت نگر ، توانمندسازی روان شناختی ، زنان سرپرست خانوار