بررسی روشهای مختلف بر جداسازی فیتوپلانکتونها

بسیاری از گونه های فیتوپلانکتونی در صنایع مختلف اهمیت و کاربرد فراوان دارند. واردات گونه های میکروجلبکی جهت تغذیه آبزیان همراه با صرف هزینه زیاد میباشد همچنین گونه های وارداتی به دلیل عدم سازگاری با شرایط محیطی منطقه، دارای کارایی بالا نمی باشند. لذا جداسازی گونه های بومی جهت افزایش راندمان رشد، از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این تحقیق نمونه برداری از دهانه اروندرود انجام شده است.جداسازی درمحیط کشت گیلارد، با استفاده ازسه روش پلیت –آگار،رقیق سازی و روش سانتریفوژ نورگرایی انجام شد. در سه شدت نوریlux 2500 ، 1500 و 500 با دوره نوری 18 ساعت روشنایی و 4 ساعت تاریکی با شوریهای 25 ، 15 و 5 ppt در نظر گرفته شد. با توجه به نوع فیتوپلانکتونهای مشاهده شده ، تعداد آنها در گروههای مختلف ، همچنین فراوانی و تعداد دیاتومه های رشد یافته در شدتهای نوری و شوریهای مختلف همچنین رقتهای متفاوت مشخص می شود که محیط کشت گیلارد جهت جداسازی دیاتومه ها محیط مناسبی می باشد. با مقایسه تنوع و تعداد گونه های رشد یافته در شدتهای نوری مختلف مشاهده می شود که کاهش نور سبب افزایش تنوع و رشد دیاتومه ها می شود. لذا توصیه می شود جهت جداسازی دیاتومه ها از محیط کشت گیلارد و نور کم استفاده شود. از روش رقیق سازی می توان جهت جداسازی نمونه های متحرک و بدون تحرک استفاده نمود. روش پلیت آگار برای جداسازی نمونه های ثابت مناسب تراست و خالص سازی نیز بهتر و آسانتر انجام میشود. روش سانتریفوژ- نورگرایی برای جداسازی نمونه های متحرک پیشنهاد میشود

کلیدواژه ها:

جداسازی ، رقیق سازی ، پلیت-آگار ، نور ، شوری ، فیتوپلانکتون