استفاده ا ز پایش زیستی برای ارزیابی کیفیت آب رودخانه ها

رودخانه های آب شیرین یکی از مهمترین اکوسیستم های آبی به لحاظ تنوع زیستی و تامین آب شرب محسوب میشوند از این نظر شناخت و بررسی کمی و کیفی این منابع آب از ارکان مهم و اساسی توسعه پایدار است امروزه رویکرد پایش زیستی دراهداف ارزیابی کیفیت آب جایگاه ویژه ای پیدا کرده است پایش زیستی یک اصطلاح مشترک برای تکنیکهایی است که با استفاده از موجودات زنده اطلاعاتی در مورد اجزای جاندارو غیرجاندار محیط زیست فراهم می کنند هدف ازاین پژوهش معرفی رویکردهای پایش زیستی برای ارزیابی کیفیت اب رودخانه ها و مقایسه کارایی ان نسبت به روشهای رایج پایش شیمیایی می باشد بدین منظور با انجام مطالعات کتابخانه ای و مرور تحقیقات صورت گرفته در سایر کشورها انواع مختلف پایش زیستی و بیواندیکارتورهای مورد استفاده دراهداف پایش زیستی بررسی شد و نتیجه گرفته شد پایش زیستی و بویژه شاخصهای مولتی متریک بطور موفقیت آمیزی در ارزیابی کیفیت آب رودخانه ها عمل خواهد کرد و بنابراین می تواند در برنامه های پایش کیفیت اب رودخانه های کشور جایگاه ویژه ای پیدا کند.

کلیدواژه ها:

پایش زیستی ، ارزیابی کیفیت آب ، آلودگی آب ، بیواندیکاتور