نقش مردان در سلامت روانی دوران بارداری همسر: مطالعه کیفی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 773

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WHMED08_109

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: دوران بارداری یکی ازدوره های مهم و حساس زنان میباشدکه درصورت حمایت همسر، احساس توانایی بیشتری برای تحمل سختیهای آن ایجاد کرده وخاطرات خوبی به جا میگذارد. دراین مطالعه، تجارب ودیدگاه های افراد مختلف، درزمینه نقش مردان درسلامت روانی همسرانشان دراین دوران مورد بررسی قرار گرفت تاامکان طراحی واجرای مداخلات مناسب درراستای ارتقاء سلامت روانی خانمهای باردار وبالتبع سلامت روانی کل خانواده فراهم گردد.روش کار: این مطالعه کیفی ازطریق نمونه گیری مبتنی برهدف، درشهر قم روی خانمهای باردار، پدران، ارائه دهندگان خدمات وسیاستگذاران مامایی صورت پذیرفت. پس از درنظرگرفتن معیارهای ورودی وخروجی، مصاحبه عمیق کیفی تازمان رسیدن به اشباع اطلاعات انجام شد و براساس روش تحلیل محتوای قراردادی و مراحل پیشنهادی گرانهایم ولاندمن و باکمک نرم افزار MaxQDA نسخه 10آنالیز شد. جهت اطمینان از صحت یافته ها از معیارهای گوبا ولینکلن استفاده شد.نتایج: پس از مصاحبه با 21 شرکتکننده بامیانگین سنی 38/3 سال، 109کد نهایی در38 طبقه فرعی،13 طبقه اصلی و5 درونمایه اصلی (همدلی، پاسخگویی، پیامدها، سازوکارهای دوگانه ونیازهای درک شده) طبقه بندی شدند.نتیجه گیری: براساس یافته ها، مشارکت مردان دربارداری درمجموعه ای از فتارهای همدلانه و پاسخگویانه مبتنی بردرک عاطفی وشناختی، مدیریت موقعیت، حمایت ودلسوزی ازسوی آنها نسبت به همسر خود تعریف میشود که رفع چالشهای سازمانی وتامین خلا عاطفی واطلاعاتی زوجها میتواند به پیامدهای مطلوب روانی منجرگردد. دراین میان، به نقش بازدارندگی برخی محدودیتها و نقش تسهیلگری برخی مشوقهای فردی، خانوادگی، اقتصادی و سازمانی، باید توجه داشت.پیام برای سیاستگذاران: باتوجه به یافته های این مطالعه و نقش مهم حمایتی مردان در بارداری، لازم است سیاستگذاران مامایی، جهت تشویق حضور همسران زنان باردار در مراقبتهای پریناتال، یکسری قوانین انگیزشی برای کارکنان همسران زنان باردار بهداشتی وضع کنند، امکانات لازم جهت حضور این مردان در مراکز فراهم شود و به افزایش اطلاعات آنان در زمینه مراقبتها و مشکلات دوران پریناتال توجه بیشتری شود. همچنین، درجهت ارتقاء نقش حمایتی مردان در این دوران، لازم است که بر مراکز برگزارکننده کلاسهای آمادگی برای زایمان و لزوم حضور مردان در دو جلسه از هشت جلسه این کلاسها، نظارت بیشتری وجود داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

ناهید مهران

دانشجوی دکترای بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

سپیده حاجیان

دانشیار بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

معصومه سیمبر

استاد بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

حمید علوی مجد

استاد آمار زیستی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران