بررسی تاثیر به کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای مدیریت فضای یادگیری خودتنظیمی

پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر بهکارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبرد مدیریت فضای یادگیری خودتنظیمی فراگیران انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده، جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آمورزان دبیرستان سماء مقطع دوره دوم تشکیل دادهاند که در سال تحصیلی 94-95 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش هم شامل دو کلاس از مقطع دوم تجربی بود که بهصورت در دسترس انتخاب گردیده اند. تعداد دانش آموزان هر کلاس 18 نفر و تعداد کل نمونه 36 نفر بودند که بهصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. همچنین برای اندازه گیری راهبرد های مدیریت فضای یادگیری خودتنظیمی آزمودنیها از پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (1990) استفادهشده است. درابتدای ترم از هردو گروه در شرایطی یکسان پیشآزمونی به عمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت یک ترم در معرض متغیر مستقل قرار گرفت و درنهایت در پایانترم جهت بررسی تغییرات حاصله پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تحلیل دادههای به دست آمده از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته ها نشان داد که راهبرد های مدیریت منابع یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بهطور معناداری افزایش یافته است. بنابراین میتوان نتیجه گیری کرد که کارپوشه الکترونیکی یکی از ابزارهای یاددهی، یادگیری و سنجش است که در آن یادگیرندگان به فعالیت بیشتر ترغیب شده و درنهایت به موفقیت های بیشتری در یادگیری و مهارتهای مربوط به آن نایل میشوند.

کلیدواژه ها:

سنجش ، کارپوشه الکترونیکی ، راهبردهای مدیریت فضای انسانی ، یادگیری خودتنظیمی