بررسی رابطه بین ابعاد رضایت شغلی با سلامت روان در معلمان زن دوره ابتدایی

مقاله حاضر به بررسی رابطه بین سلامت روان و خرده مقیاس های رضایت شغلی (نوع کار، سرپرست، همکاران، فرصتهای ارتقاء، پرداختها) پرداخته است. از نظر هدف، از نوع تحقیقات همبستگی و از نظر شیوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی می باشد. نمونه آماری پژوهش شامل 286 نفر از معلمان زن دورهی ابتدایی مدارس دولتی و غیر دولتی ناحیه 3 شهر کرمانشاه بود که بر اساس فرمول تعیین حجم در جامعه مشخص و با روش نمونه گیری در دسترس از جامعه ی آماری انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه 28 سوالی سلامت عمومی (GHQ) گلدبرگ و هیلر (1979) با چهار خرده مقیاس علایم جسمانی2 ، علایم اضطرابی و اختلال خواب3 ، کارکرد اجتماعی4 ، علایم افسردگی5 که از 0 تا 3 نمره گذاری شده بود و نیز پرسشنامه پرسشنامه رضایت شغلی((JDI،اسمیت،کندال و هیولین (1969) بود که از 1 تا 5 نمره گذاری شده و پنج بعد نوع کار، سرپرست، همکاران، فرصت های ارتقاء، پرداخت را می سنجید. پایایی پرسشنامه رضایت شغلی با آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 0/94 و برای مولفه های شغل، سرپرست، همکاران، فرصتهای ارتقاء و پرداخت به ترتیب 0/89،0/89، 0/84، 0/94، 0/87 بدست آمد و در پرسشنامه سلامت عمومی برای کل پرسشنامه 0/93 و در هریک از مولفه های علایم جسمانی، اضطراب، کارکرد اجتماعی و افسردگی به ترتیب 0/81، 0/85، 0/72، 0/89 بدست آمد. روش های آماری تحلیل داده ها شامل تحلیل رگرسیون خطی می باشد. نتایج نشان داد که رابطه بین متغیرهای سلامت روان و خرده مقیاس های رضایت شغلی شامل نوع کار، سرپرست، فرصتهای ارتقاء، بصورت معناداری واریانس متغیر ملاک سلامت عمومی معلمان زن را تبیین می کنند. ضمنا متغیرهای رابطه همکاران و میزان پرداخت ها با سلامت روان، از نظر آماری معنادار نبود.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، سلامت روان ، سلامت عمومی