کارآفرینی و پایداری اقتصادی و اجتماعی

در طول تاریخ زندگی بشر فقر، بیکاری، مهاجرت همواره وجود داشته است. آرمانهای عدالت خواهی نیز همیشه خواستار سعادت بشر و ایجاد فرصت برای همگان بوده است. اما در دوره مدرن و با توسعه دانش فنی و تکنولوژی، بجای تامین عدالت جهان بیشتر قطبی شد افزایش و فاصله اقشار و گسترش دامنه فقر پدیدهای جهانی شد. اکنون دو میلیارد از جمعیت جهان در فقر زندگی میکنند و سه میلیارد از جمعیت با بیکاری و یا اشتغال نامتناسب به سر میبرند. در ایران نیز بنا به آمار رسمی 4/33 درصد جمعیت شهری و 1/40درصد جمعیت روستایی زیر خطر فقر قرار دارند و بیش از شش میلیون نفر بیکار مطلق هستند که نیمی از آنها تحصیل کرده های دانشگاهی میباشند. اکنون در حالیکه سیاستها و درآمدهای ملی امکان مهار و حذف این کاستیهای بزرگ را ندارند، راه حل چیست و چگونه باید از تله این فراچالشها گریخت از سالهای 1950 خیزش جهانی در بسیاری از کشورها بر این بحران سلطه پیدا کرده است. ادبیات و تجارب و چارچوبهای عملی کارآفرینی راهکارهای نوینی را چه برای مهار فقر و چه برای ارتقاء اشتغال در همه سطوح فراهم کرده است. تجربه های جهانی در ایران میتواند فراگیر شود و اساس توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی درونزا باشد. این مقاله ضمن روشن کردن چارچوب و فرآیند تحقق این هدف به راهکارهای سازماندهی نظام کارآفرینی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، پایداری اقتصادی و اجتماعی ، تجربه جهانی فراگیر