اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر بهزیستی روان شناختی، امید به زندگی و تاب آوری روانی در مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهرستان کرمانشاه

به منظور تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر بهزیستی روان شناختی، امید به زندگی و تاب آوری روانی در مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهرستان کرمانشاه پژوهشی صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش عبارت بودند از کلیه مادرانی که دارای کودکان کم توان ذهنی بودند و در سال 96 به بهزیستی کرمانشاه مراجعه کرده بودند نمونه آماری به کار رفته شامل 30 نفر از این مادران بود. نمونه گیری به شیوه در دسترس بوده و طرح پژوهشی مورد استفاده طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی کانر و دیویدسون، مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه امیدواری اشنایدر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 24 صورت گرفت. در این پژوهش کلیه روشهای آمار توصیفی و استنباطی مورد استفاده قرار گرفته است. سطح معناداری داده ها در این پژوهش  =0/05 بوده است. نتایج بیانگر این مسیله بودند که رفتاردرمانی سبب افزایش بهزیستی روان شناختی، امید به زندگی و تاب آوری روانی مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شده است. به این معنا که زمانی این مادران قادر هستند وضعیت موجود را بهتر و راحت تر بپذیرند و در برابر مشکلات مقاومت کنند و به آینده امیدوار باشند که معنایی در زندگی خود بیابند.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیک ، بهزیستی روان شناختی ، امید به زندگی ، تاب آوری روانی ، مادران دارای کودک کم توان ذهنی