بهبودکارایی پوشش های شفاف چوب در مقابل تابش UV توسط نانوجاذب های معدنی (تاکید بر نانو CeO2)

اشعه فرابفش یکی از مهم ترین عوامل ایجاد تغییرت شیمیایی و ساختاری در سطح مواد لیگنوسلولزی و پوشش های آلی می باشد. استفاده از پوشش های کارامد سبب بهبود کیفیت سطح و دوام سازه مورد استفاده می شود. با این حال به دلیل اثرات مخرب و فزاینده عوامل تخریبی به خصوص در شرایط بیرونی، این پوشش ها نیز در اثر زمان به سرعت فرسوده و تخریب می شوند. با وجود تاثیر غالب طول موج های ناحیه UA-A نور خورشید بر تخریب مواد لیگنوسلولزی، اشعه فرابنفش در محدوده UV-B به دلیل طول موج های با انرژی بیشتر مخرب تر، تاثیر زیادی بر تخریب نوری پوشش های پلیمری دارد. نانو جاذب های معدنی معمولا در مقایسه با جاذب های آلی طول عمر بیشتری داشته وکارامدتر هستند. نانو ذرات دی اکسید سریم به دلیل جذب زیاد در محدوده فرابنفش وعدم خاصیت فتوکاتالیستی در مقایسه با سایر نانو جاذب ها، برتری دارد. همچنین این نانوذرات فرآیند تجزیه ساختاری و تخریب نوری پوشش های پلی یورتانی را در شرایط هوازدگی کاهش داده و موجب بهبود خواص کاربردی نظیر مقاومت به سایش و سختی پوشش های کامپوزیتی می شوند

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، دی اکسید سریم ، پوشش ، تابش فرابنفش ، تخریب نوری ، پایداری نوری