مدیریت محلی آبیاری دشت قزوین و پیامدهای آن

شبکه آبیاری دشت قزوین بعنوان عظیم ترین تأسیسات زیربنایی منطقه در سال 1355 به بهره برداری رسیده و طی 30 سال گذشته مستقیماً توسط دولت اداره شده است . شیوه مدیریت سنتی دولتی و گذر زمان و پایان یافتن عمر مفید ، سبب استهلاک و نواقص عمومی در حوزه بهره برداری و نگهداری تأسیسات آبی گردیده و تحول اداری و بهبود مدیریت را اجتناب ناپذیر ساخته است . نگارنده توفیق داشته است ، برنامه ریزی اصلاح ساختار و ایجاد سازمانهای غیردولتی ( N.G.O) را در سال 1381 انجام و برنامه جلب مشارکت زارعین و واگذاری بخش گسترده ای از امور بهره برداری و نگهداری شبکه آبیاری دشت قزوین و سازه های جانبی آنرا طی چهارسال گذشته هدایت نماید . هم اکنون در بخش بهره برداری و توزیع آب عملیات ؛ ثبت سفارش ، فروش و توزیع و تحول آبهای سطحی ( طالقانرود ) و زیرزمینی ( چاههای تلفیقی ) ، بطورکامل توسط مسئولین انجمن های صنفی آبیاری و کانون مرکزی صورت می گیرد . در بخش تعمیرات و نگهداری نیز؛ لایروبی کانالها ، تعمیرات جزئی سازه های هیدرومکانیکال ، دریچه های کنترل سطح آب (Amil) و آبگیر (Turn out) به سامانه های حقوقی کشاورزان منطقه واگذار شد . مدیران تشکلهای آببران استان قزوین ، ضمن بازدید روزانه از تأسیسات و برنامه ریزی برای پیشگیری از جرائم آب و تنظیم مستمر گزارش تخلفات احتمالی و همچنین پاسخگویی و رفع و رجوع تقاضاها و مشکلات ذینفعان در دفاتر مدیریت محلی فعالیت مؤثری دارند . در حال حاضر با اجرای برنامه انتقال مدیریت ، پیامدهای متعدد طرح آشکار شده و بویژه اثرات اقتصادیآن سبب پایداری آن گردیده است .

کلیدواژه ها:

مشارکت ، تشکلهای آببران ، انتقال مدیریت ، دشت قزوین ، مدیریت محلی ، آبیاری