ملاحظات اقلیمی - فرهنگی مدیریت منابع آب در ایران در دو بخش آبیاری و مصارف شهری

در گستره پهنههای خشک و نیمه خشک ایران و در راستای خشکی گرایی آب و هوای این سرزمین از سده دهم میلادی، هرچه شناخت ارزش آب برای زندگی و آبادانی بیشتر شد رویکرد فرهنگی و دیرینه به آب بتدریج مغلوب رویکردی مادی و فیزیکی گشت دراین مقاله تلاش بر این است تا با ارایه نگاهی نو به چگونگی دسترسی ما به این نعمت الهی زیان های توسعه ی سودمحور در دو محیط شهری و روستایی در قالب ملاحظات ذخیره و مصرف اب در مقایسه با الگوهای کهن مشخص و ارایه راهکار شود نتایج برپایه نگاه ارزش محورانه به آب نشان میدهد که بسیاری از تنگناهای کنونی در عرضه مدیریت منابع آب ایران ناشی از اجرای الگوهای ناهمساز با اقلیم و فرهنگ این سرزمین است و در فرصتهای باقیمانده با تعادل بخشی میان ارزش محوری و سودمحوری این الگوها در بخش کلان مانند سدسازی و بخش خرد مانند مصارف شهری است که می توان راهی به سوی توسعه پایدار ایران جست.

کلیدواژه ها:

ایران ، آب ، فرهنگ ، اقلیم