سنجش سطح توسعه کشاورزی و مدیریت منابع آب در مناطق روستایی دشت تبریز

برقراری عدالت اجتماعی از خصیصه های مهم یک اقتصاد پویا و سالم است. به طوریکه برنامه ریزان در جهت تحقق آن سعی در کاهش نابرابری ها و عدم تعادلها از طریق تدوین و اجرای برنامه های مناسب توسعه ای و محرومیت زدایی دارند. اولین گام اساسی در این زمینه برنامه ریزی صحیح و تدوین برنامه های کارآمد و منطبق بر واقعیت هاست که این امر جز در سایه شناسایی شرایط موجود در منطقه امکان پذیر نخواهد بود. این پژوهش به منظور بررسی سطح توسعه کشاورزی و مدیریت آب کشاورزی مناطق روستایی دشت تبریز در زمینه شاخص های عمده بخش کشاورزی و مدیریت منابع آب صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق،روستاهای دشت تبریز را شامل می شود. در این مقاله با استفاده از 25 شاخص توسعه کشاورزی و 11 شاخص مدیریت منابع آب در سطح روستاها، سطح نسبی توسعه کشاورزی و مدیریت منابع آب در منطقه مورد مطالعه تعیین گردید. برای محاسبه شاخص ترکیبی، از روش تحلیل مؤلفه های اصلی اصلاح شده استفاده شد. نتایج نشان داد که روستای زیناب دارای بالاترین و روستای غلاملو دارای پایین ترین سطح نسبی توسعه کشاورزی و روستای کجاآباد دارای بالاترین و روستای یوسف آباد دارای پایین ترین سطح نسبی مدیریت آب کشاورزی در بین روستاهای دشت تبریز بوده است.

کلیدواژه ها:

بخش کشاورزی ، تحلیل مؤلفه های اصلی ، توسعه ، دشت تبریز ، مدیریت منابع آب