بررسی اثرات بیابانی شدن و تخریب منابع آبی برپدیده گرد و غبار و ارائه مدل منطقه ای(مطالعه موردی منطقه کرمانشاه)

روند بیابانی شدن و تخریب منابع آب به صورت فرآیندی رو به گسترش است که هم زاییده عوامل طبیعی و هم به عملکرد نادرست انسان برمی گردد؛ جهت بررسی و میزان کمی بیابانی شدن و یکی از پیامدهای نامطلوب زیست محیطی آن یعنی پدیده گردو غبار همچنین ارائه مدل منطقه ای، محدوده ای با و سعت 8000 هکتار در منطقه کرمانشاه (حوزه آبخیز قره سو) درنظرگرفته شد. براساس مطالعات ژئومورفولوژی، آمار 30 ساله بارندگی و سرعت باد، تغییرات پوشش گیاهی و تعیین شاخص های کمی مربوط به این معیارها (شاخص SPI برای میزان خشکسالی،NDVI برای پوشش گیاهی، کلاس بندی اراضی برای ژئومورفولوژی و سرعت باد) مدلی کارآمد پیشنهاد گردیده که براساس آن امکان تفکیک و تعیین بیابانی شدن مناطق چه ازنظر طبیعی و چه از نظر مسائل انسانساز همچنین امکان اعمال مدیریت و پیش بینی و هشدار جهت جلوگیری از پدیده های بیابانی شدن وگرد و غبار را میسر می سازد. نتایج به دست آمده نشانگر آن است که سالی که در آن 6 ماه ابتدای سال از میانگین بارندگی کمتر از متوسط بارندگی سالیانه برخوردار بوده، در 6 ماه دوم سال شاهد پدیده گرد و غبار و روزهای بیشتری همراه گرد و غبار بوده است. همچنین بیابانی شدن حاصل از عوامل طبیعی و عوامل انسانی است که موثرترین دخالت انسان به دو صورت تغییرکاربری مراتع و چرای بی رویه می باشد.

کلیدواژه ها:

بیابانی شدن ، پدیده گرد و غبار ، مدل منطقه ای ، خشکسالی ، پوشش گیاهی