بررسی تأثیر زیرحوزه بندی نمودن حوزه های آبخیز کوچک در برآورد دبی حداکثر سیلاب آن

برآورد دبی حداکثر سیلاب حوزه های آبخیز، به ویژه برای حوزه های آبخیز کوچک مساحت، همواره از دغدغه های هیدرولوژیست ها بوده و می باشد. لذا در مقاله ی حاضر برای برآورد دبی حداکثر سیلاب در حوزه های آبخیز با مساحت کم، از مدل WinTR-55 استفاده گردید. در ابتدا حوزه ی آبخیز مورد مطالعه (حوزه آبخیز کال سیاه تربت حیدریه) به 5 زیرحوزه ی هیدرولوژیکی و 5 بازه روندیابی سیل(زیرحوزه غیر هیدرولوژیکی) تقسیم شده و علاوه بر خصوصیات فیزیکی، مقدار CN مناطق تفکیک شده به همراه کل محدوده ی مطالعاتی به صورت یکپارچه، با کمک نرم افزار ArcGIS تعیین گردید. سپس با استفاده از داده های ثبت شده نزدیکترین ایستگاه باران سنج ثبات به حوزه ی آبخیز مورد مطالعه و به کمک نرم افزار HYFA،ارتفاع حداکثر بارندگی 24 ساعته برای دوره بازگشت های مورد نظر محاسبه شد. در نهایت پس از تکمیل داده های لازم، با اجرای مدل WinTR-55 دبی حداکثر سیلاب های با دوره بازگشت های مختلف، برای 2حالت یکپارچه و زیرحوزه بندیشده برآورد گردید. نتایج نشان داد، اختلاف دبی حداکثر سیلاب، برای حالت زیرحوزه بندی شده، در مقایسه با حالت یکپارچه در سطح 5% معنی دار می باشد. در نتیجه، پیشنهاد می گردد برای بارندگی هایی که مدت آن ها بزرگتر یا برابر مدت زمان رسیدن حوزه آبخیز به دبی حداکثر سیلاب است، از روش هایی استفاده گردد که در تعیین دبی حداکثر سیلاب، کل حوزه آبخیز را مشارکت می دهند.

کلیدواژه ها:

برآورد سیلاب ، دبی حداکثر سیلاب ، زیرحوزه بندی شده ، ArcGIS ، WinTR-55