مقایسه تاثیر سیاست های احیا بر زیست بوم دریاچه ارومیه در افق 1410

باتوجه به تداوم رشد جمعیت، صنعتیسازی و توسعه کشاورزی، یافتن راهکارهای پایدار و مقرون به صرفه در مدیریت منابع آب از مهمترین چالشهای پیشروی جوامع به شمار می رود. سیاستهای آبی پایدار بر اصل استفاده و تخصیص بهینه، هزینه کمتر و بازده بیشتر به همراه کمینه کردن آثار سو برداشت از منابع آبی استوار هستند. بنابراین وضع سیاست های پایدار و تقویت آنها در کنار توسعه، غیر قابل اجتناب می باشد. اجرای این سیاستها تحت تاثیر تغییر اقلیم دارای عدم قطعیت است؛ که این، بر پیچیدگی مساله می افزاید. دریاچه ارومیه از موقعیت استراتژیک و مهمی برخوردار است و یکی از مهمترین عامل تاثیرگذار در منطقه می باشد، بنابراین لازم است تاثیر سیاستهای مختلف بر آن، پیش از اجرا مورد ارزیابی قرار گیرد و سپس سرمایه گذاری روی بهترین سیاست احیا انجام شود. در مقاله حاضر از دیدگاه پویایی سیستمها به منظور بررسی تاثیر سیاست های آبی مختلف بر دریاچه ارومیه استفاده شد. تاثیر سیاستهایی مانند افزایش بهره وری کشاورزی، کاهش سطح زیرکشت آبی، تغییر الگوی کشت و انتقال آب از رودخانه های ارس و زاب روی دریاچه بررسی گردید. نتایج بررسی نشان داد افزایش بهره وری آبیاری و تغییر الگوی کشت بیشترین تاثیر را در افزایش سطح تراز دریاچه دارد و متضمن احیای دریاچه ارومیه خواهند بود.

کلیدواژه ها:

پویایی سیستم ها ، تغییر اقلیم ، دریاچه ارومیه ، شبیه سازی ، مدیریت محیط زیست