ضرورت مدیریت پساب های سطحی با توجه به کمبود آب در مناطق خشک بخش کشاورزی (مطالعه موردی: شهر یزد)

با توسعه شهرها و افزایش جمعیت آنها و گسترش صنایع، بر اهمیت مدیریت پساب ها و ضرورت بازگردانی آن افزوده می شود.استراتژی صحیح در مدیریت و بهره برداری از پساب ها با توجه به شرایط اقلیمی هر منطقه حایز اهمیت است؛ از جمله ی پارامترهای تاثیرگذار در این زمینه مقدار تبخیر و تعرق یک منطقه است و این امر با همگام بودن این شهر با محدودیت شدید منابع آبی، درخور توجه است. از سال 1385 فاضلاب ها و پساب های شهری شهر یزد به محدوده ای واقع در شمال شرق شهر یزد ( محدوده ی زارچ) هدایت گردید و باعث سطح وسیعی از پساب شده که در معرض تبخیر و تعرق شدید قرار دارد. درعین حال با وجود افزایش سطح پساب ها در سال های آتی، تغییرات سطحی در حدود 180-130 هکتار ؛ بعد از گذشت بیش از ده سال؛ هیچ گونه برنامه مدیریتی و ساماندهی خاصی برای استفاده بهینه از آن صورت نگرفته است. ایان درحالیسات که منطقه ی هدف برای استفاده از این پساب ها، در بخش جنوبی شهر یزد، محدوده ای به وسعت 514/51 هکتار اختصاص یافته که بخش کلی از این اراضی به فضای سبز محدود است. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سطحی پساب شهر یزد باتوجه به پتانسیل تبخیر و تعیین مساحت قابل کشت با محصولات کشاورزی مرسوم شهر یزد باتوجه به مقدار آب از دست رفته از طریق تبخیر است بنحوی که طی 10 سال از تشکیل این پساب ها، مساحت دریاچه های ایجاد شده بیش از 800 هکتار بوده و مقدار آب تبخیر شده، بالغ بر 26 میلیون مترمکعب برآورد می گردد.

کلیدواژه ها:

پساب ، استفاده بهینه ، پتانسیل تبخیر ، محصولات کشاورزی