استحصال آب باران به عنوان رویکرد توسعه منابع آب پایدار و سازگاری با کم آبی

باتوجه به افزایش جمعیت، توسعه شهرها و پیشرفت صنایع، تقاضا برای منابع غذایی افزایش یافته است،به همین خاطر در حال حاضر از منابع طبیعی فراتر از حد خود بهره برداری شده است. از طرفی آب پایه واساس زندگی بشر را تشکیل میدهد، چرا که در کارهای ساده روزمره مانند نوشیدن، آشپزی و کارهایصنعتی با مقیاس بالا درگیر است. اما با افزایش شهرنشینی و صنعتی شدن، استفاده از منابع آبی به حداکثرحد خود رسیده اند. به همین دلیل نیاز به توسعه منابع آب جایگزین وجود دارد. برای این منظور، مفهوماستحصال آب باران به عنوان یک رویکرد قوی برای حفظ نیازهای انسان مطرح می شود. استحصال آب بارانیک سیاست جدید نیست؛ تنها با رویکردهای علمی مدرن برنامه ریزی شده است؛ چرا که شواهد زیادی ازتمدن های باستانی موجود برای حفظ و برداشت آب باران وجود دارد. روش متداول استحصال آب باران،شامل جمعآوری آب باران در سازه های مختلف است و سپس از آن در زندگی روزمره استفاده می کند و یاآن را برای کاربردهای آتی نگه می دارد و یا آن را بر روی منابع آبی متمرکز می کند. اجرای تکنیک هایمختلف استحصال آب باران بسته به شرایط خاص آب و هوایی، توپوگرافی زمین، شرایط هیدروژئولوژیکی وغیره متفاوت است و همچنین رابطه بین انسان و محیط زیست را تقویت می کند و آن ها را از نیاز به حفظطبیعت و منابع طبیعی همراه با توسعه پایدار آگاه می کند.

کلیدواژه ها:

آب باران ، استحصال آب ، ضریب رواناب ، سیستم استحصال آب باران