بررسی همزمانی خشکسالی و افت آب زیرزمینی دشت نورآباد ممسنی با استفاده از GIS

از آنجا که آب های زیرزمینی یکی از منابع شرب در دنیا به شمار می رود. بر اثر استفاده بی حدو حصر از این منابع و خشکسالی هایی اخیر میزان افت این منابع ارزشمند افزایش یافته است. در این پژوهش به بررسی وضعیت خشکسالی و افت آب زیرزمینی آبخوان دشت نورآباد پرداختیم. درسال های اخیر با برداشت های بیش از حد و کاهش بارندگی در محدوده افت در سطح دشت اتفاق افتاده است.در این پژوهش از شاخص spi آزمون من-کندال همبستگی پیرسون پهنه بندی کریجینگ استفاده شده است نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بیشترین وضعیت خشکسالی مربوط به سال 1388-1387 میباشد. نقش عامل انسانی در کاهش میزان افت آب زیرزمینی آشکار است که از سال 83 نسبت به 88 میزان حفر چاه ها به مراتب افزایش یافته است. افزایش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی از جمله کشت های آبی از جمله برنج که به میزان زیادی آب نیاز دارد در سال های اخیر به شدت کاهش یافته است. تحلیل داده های های سطح آب زیرزمینی با آزمون من- کندال در سطح معناداری %95 و %99 روی 18 حلقه چاه نشان میدهد که روند افزایشی میزان افت در تمام چاه ها رخ داده است. بیشترین افت سطح آب زیرزمینی در چاه خومه زار -26 نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، دشت نورآباد ، شاخص ، spi ، من-کندال ، خشکسالی