بهبود مدل های تخمین دمای هوا با دمای سطح، با استفاده از شاخص NDVI

دمای هوا یکی از عناصر مهم هواشناسی است، که در بسیاری از مطالعات زیست محیطی کاربرد دارد. این کمیت معمولا در ایستگاه های هواشناسی اندازه گیری می شود. اندازه این کمیت در نقاط فاقد ایستگاه، از طریق روش های درون یابی بدست میآید. به دلیل تراکم پایین اندازه گیری ها، داده بدست آمده از روش درونیابی، بازه خطایی در حدود 1 تا 3 درجه کلوین دارد. استفاده از روش های سنجش از دور در برآورد دمای هوا بین ایستگاه ها، دقت بالاتری را نسبت به روش های درونیابی نتیجه میدهد. این روش ها بر اساس همبستگی بین دمای سطح و دمای هوا شکل گرفته اند، که مقدار این همبستگی تحت تاثیر عوامل مختلفی تغییر میکند. در این مقاله تاثیر تغییر شرایط فصلی و نوع پوشش سطح، در بهتر شدن نتایج مدل ها مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور داده های کمکی از جمله شاخص گیاهی NDVI، ارتفاع منطقه، شیب و جهت شیب استفاده شده است. نتایج حاصل، وجود همبستگی بالا بین دمای هوا و دمای سطح را تصدیق میکنند. استفاده از داده کمکی در فرم معادلات، بهبود قابل توجهی در دقت نتایج ارایه نمیکند. بررسی مدل ها برای دو فصل متفاوت، دقت نتایج را در حدود 0/4 درجه بهبودمی دهد که این بهبود دقت برای مجموعه داده فصل گرم، بیشتر از فصل سرد می باشد

کلیدواژه ها:

دمای هوا ، دمای سطح زمین ، شاخص گیاهی NDVI ، LANDSAT-8 ، مدلسازی آماری