ارزیابی روش های زمین آمار به منظور پهنه بندی و برآورد دما در حوضه زاینده رود

به کارگیری روش های زمین آمار از ابزارهای مهم اقلیم شناسان در مطالعات پهنه بندی میباشد. در این پژوهش دقت روش های گوناگون زمین آمار به منظور تعیین الگوی مکانی ماهانه برای پارامترهای دمای متوسط ماهانه کمینه و بیشینه مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش های مورد استفاده شامل روش معکوس وزنی فاصله، همسایگی طبیعی، اسپلاین منظم، اسپلاین کششی، کریجینگ کروی، کریجینگ دایرهای، کریجینگ نمایی، کریجینگ گوسین، کریجینگ خطی، کریجینگ روند خطی و کریجینگ روند درجه دوم می باشند. برای ارزیابی میزان اعتبار این روش-ها، داده های مشاهداتی دمای متوسط ماهانه کمینه و بیشینه 18 ایستگاه هواشناسی در حوضه زاینده رود با تکنیک اعتبار متقاطع و از پارامترهای آماری خطای مطلق میانگین، خطای اریب میانگین و خطای برآورد (ریشه دوم میانیگن مربعات) استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده از اجرای این مدل ها روش کریجینگ گوسین با داشتن خطای مطلق میانگین 2/34 برای دمای کمینه و نیز کریجینگ روند خطی با داشتن خطای مطلق میانگین 1/49 برای دمای بیشینه ضعیف ترین نتیجه، و روش کریجینگ روند خطی با داشتن خطای مطلق میانگین 1/82 برای دمای کمینه و نیز همسایگی طبیعی با داشتن خطای مطلق میانگین 1/18 برای دمای بیشینه بهترین نتیجه را در حوضه زاینده رود دربر داشته اند.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، حوضه زاینده رود ، دمای متوسط ماهانه ، روش های درون یابی فضایی ، کمینه و بیشینه دما