تخمین حداکثر بارش محتمل (PMP) در اثر تغییر اقلیم

ارائه راهکارهای مناسب سازگاری و کاهش اثرات تغییر اقلیم در هر منطقه ملزم به پیشبینی های صحیح تغییرات اقلیمی در آن منطقه است. که خود این پیشبینیها به شدت متکی به خروجی مدلهای GCM است . معمولا اثر تغییر اقلیم در برآورد حداکثر بارش محتمل در یک بازه زمانی طولانی در نظر گرفته نمیشود. اما با توجه به احتمال مواجهه با رخدادهای حداکثری در دوره های آتی بدلیل اثر تغییر اقلیم، باید به بررسی این کمیت با توجه به تغییر اقلیم نیز پرداخته شود. از این رو در این مطالعه، ابتدا به بررسی پنج مدل از مدلهای CMIP5 و انتخاب بهترین مدل یا ترکیبی از مدلها برای بدست آوردن مقادیر بارش تحت تاثیر تغییر اقلیم و سپس استخراج بارشهای حدی ایستگاه سینوپتیک تبریز در بازه زمانی 2021 تا 2080 پرداخته شد. سپس مقادیر PMP برای دوره پایه یعنی مقادیر بارش مشاهداتی و همچنین مقادیر بارش بدست آمده از مدلهای منتخب CMIP5، با روشهای آماری هرشفیلد و برازش توزیع های آماری برآورد شد. نتایج نشان داد که مقادیر PMP با استفاده از کلیه مدلهای CMIP5 ، افزایشی بوده است. همچنین ترکیب مدلهای CMIP5 بکار برده شده در شبیه سازی بارشهای حدی دارای خطای کمتری نسبت به انتخاب تنها یک مدل بود. همچنین مقادیر PMP با توجه به سناریوهای انتشار RCP4.5 و RCP8.5 نشان دهنده افزایش میزان PMP نسبت به PMP مقادیر مشاهداتی بارشها بود. از این رو باید برنامه های مدیریت سازهای و غیرسازهای برای مقابله با خطرات ناشی از سیلهای مخرب به سرعت تدوین شود.

کلیدواژه ها:

پیشبینی ، تبریز ، تغییر اقلیم ، حداکثر بارش محتمل ، هرشفیلد.