بررسی تاثیر روش برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در محاسبه شاخص خشکسالی SPEI
محل انتشار: سومین کنفرانس ملی هیدرولوژی ایران
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 448
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WRRC03_135
تاریخ نمایه سازی: 1 آبان 1398
چکیده مقاله:
وقایع خشکسالی پیامد اجتناب ناپذیر نوسانات آب و هوائی بوده و به عنوان یک پدیده ی طبیعی در همه رژیمهای اقلیمی و مناطق جغرافیایی رخ میدهد، اما اثرات و فراوانی آن در مناطق خشک و نیمه خشک نظیر ایران بیشتر نمایان میشود. خشکسالی بسته به طول مدت و شدت آن میتواند پارامترهایی نظیر رطوبت خاک، حجم آبهای سطحی و زیرسطحی و فعالیتهای انسانی و اکوسیستمی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین پایش خشکسالی و بررسی خصوصیات آن میتواند نقش مهمی در کاهش خسارات خشکسالی و مدیریت منابع آب ایفا کند. در این مطالعه شاخص SPEI به ازای 8 روش تجربی مختلف جهت محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل در یک ایستگاه نمونه (ایستگاه سینوپتیک ارومیه) در دوره آماری -2015 1993 مورد ارزیابی قرار گرفت. تبخیر از تشت با اعمال ضرایب اصلاحی به تبخیر و تعرق پتانسیل تبدیل و مبنای محاسبات جهت مقایسه سایر روشها قرار گرفت. نتایج نشان داد روش جنسن- هیز با کمترین میزان خطا 23/9) میلیمتر در ماه) و همبستگی بالا (0/957) بهترین عملکرد را در بین روشهای مورد بررسی دارد . همچنین کمترین تعداد جابهجایی در طبقات شاخص خشکسالی SPEI نیز مربوط به این روش (با 26 جابه جایی) میباشد. روش بلانی- کریدل اصلاح شده نیز با اختلاف ناچیز نسبت به روش جنسن- هیز، در رتبه دوم قرار گرفت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نگار رسولی مجد
دانشجوی دکتری مهندسی منابع آب، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
مجید منتصری
استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
بابک امیرعطایی
پژوهشگر پسادکتری- گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه