روش شناسی پژوهش در زمینه دین و سلامت: ارتقاء سلامت اسلامی

ارتباط بین د ین و سلامت در حوزه نظر ی مبحث خیلی جد یدی در علوم دینی و یا حتی سلامت نیست اما شا ید بتوان گفت تحقیقات مرتبط با چگونگی کاربرد عملی آن از مباحث روز در کشور ما و نیز در سطح بین المللی است. افزوده شدن بعد معنوی به تعریف سازمان جهانی بهداشت در مورد سلامت، دلیل محکمی بر افزایش روز افزون میزان توجه به نقش عقاید دینی در سلامت است . افزایش تحقیقات در این زمینه نیز گواه دیگری بر افزایش توجه بشر به این ارتباط است. از طرفی ارائه خدمات مذهبی در مراکز بهداشت و درمانی برخی کشورها که مبتنی بر اثبات این ارتباط به روش علمی است را می توان علامت نشان دهنده نیاز مبرم بشر به استفاده از آموزه های دینی در حفظ، تأمین و محافظت از سلامت تعبیر نمود . متأسفانه به نظر می رسد در کشور ما مانند بسیاری از کشورها ی اسلامی، آن چنان که شایسته است آموزه های دینی به خصوص آموزه ها ی اسلامی در بهبود و ارتقاء سلامت فردی و اجتماعی عملاٌ مورد استفاده قرار نگرفته اند .ارتباط دین و سلامت بیشتر در سطح مباحثات نظری متوقف شده است. در این سخنرانی سعی می شود ضمن تحلیلی بر آسیب شناسی این مسئله، روش شناسی تحقیق و کاربرد علم محور آموزه ها ی اسلامی در ارتقاء سلامت فردی و جامعه و به عبارتی ارتقاء سلامت اسلامی توضیح داده شود. هدف این سخنرا نی عمدتاٌ ارائه دیدگاهی جامع و کل نگر و شاید جدید در مورد ارتباط بین دین وارتقاء سلامت و طرح سوالاتی برای تفکر در این زمینه و تبیین مسیرهایی متفاوت جهت پژوهش های آینده در این زمینه می باشد. تلاش می شود با ذکر مثالهای متعدد مبحث جنبه کاربردی بیشتری داشته باشد