درمانهای جایگزین در بیماریهای مشترک انسان و دام

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,085

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ZOONOSES01_114

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396

چکیده مقاله:

امروزه مقاومتهای دارویی در بین باکتری های بیماری زای مشترک بین انسان و دام یک مسیله ی مهم جهانی محسوب می شود. با اینکه درمانهای ضد میکروبی در انسانها و حیوانات بسیار ضروری است اما استفاده نادرست از داروهای ضد میکروبی سبب تولید گونه های مقاوم میکروبی و بروز عوارض نامناسب در سلامتی انسان می گ ردد. مواردی ا ز مقاومت های دارویی در بیماری هایی مانند بروسلوز، سل، سالمونلوز، کمپیلوباکتریوز و ..... دیده شده است. مقاومت های دارویی می توانند به واسطهی وجود ژنهای مقاوم یا جهشهای کروموزومی بروز یابند. روشهای مختلفی به منظور کاهش اثرات منفی داروهای ضدم یکروبی به کار رفته اند. ترکیبات گیاهی طبیعی دارای خواص درمانی بسیاری هستند. این گیاه ان نه تنها در درمان بیماریهای عفونی، بلکه به طور همزمان تعداد زیادی از آثار جانبی را که اغلب با ترکیبات ضدمی کروبی همراه هستند را کاهش می دهند. استفاده از ترکیبات پروبیوتیک و پربیوتیک با افزایش مقاومت سیستم ایمنی و بهبود ف لور میکروبی روده از روشهای جایگزین در موارد عفونتهای باکتریایی انسان و حیوانات می باشند. درمان با باکتریوفاژها، به واسطهی اثر اختصاصی بر روی باکتریهای هدف، قابلیت تجویز خوراکی و مقاومت به شرایط دستگاه گ وارش، در مهار عفونتهای باکتریایی مورد توجه قرار گرفته است. برای استفاده از روش های جایگزین، رعایت نک اتی ضروری است که ا نجام مطالعا ت و تعیین کارایی و سلامت روشها، بررسی قابلیت استفاده از آنها در شرایط بالینی و طراحی بر اساس استا نداردهای بین-المللی به منظور تطبیق روشها با سلامت و کیفیت استاندارد از مهمترین آنها محسوب میشوند.

نویسندگان

سارا بصیری

بخش بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز

آرین پورامین

دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز

ریحانه الماسی

دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز