مقایسه اثرآویشن و پروتکسین بر مولفههای رشد و بار میکروبی دستگاه گوارش ولاشه جوجه های گوشتی

به منظور مقایسه اثر آویشن دنایی و پروتکسین بر شاخصهای رشد، جمعیت اشریشیاکلی دستگاه گوارش و درصد آلودگی لاشه، 135قطعه جوجه گوشتی یکروزه در 3 گروه مساوی با 3 تکرار بطور تصادفی تقسیم شدند و تحت شرایط یکسان مدیریتی و پرورشی تا سن42 روزگی نگهداری شدند. جوجهها آویشن دنایی را به میزان 5 / 0 درصد جیره غذایی و پروتکسین را مطابق توصیه شرکت تولید کنندهدریافت نمودند. شاخصهای رشد شامل اضافه وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی محاسبه و ثبت گردید. سپسدر سن 42 روزگی تمامی پرندگان کشتار شدند و با تهیه نمونه از محتویات سکومی و قطعه ای از عضله سینه، به شناسایی آلودگی لاشهبه اشریشیاکلی و شمارش جمعیت اشریشیاکلی در سکوم با روشهای معمول باکتری شناسی پرداخته شد. نتایج نشان داد آویشن و پروتکسین به طور معنی دار باعث افزایش وزن نهایی و مصرف خوراک میگردند و بطور معنی دار ضریب تبدیل غذایی را کاهش میدهند.همچنین آویشن و پروتکسین در دوز و دوره مصرف ذکر شده در این مطالعه، قادرند باعث کاهش بار میکروبی اشریشیاکلی در سکوم وکاهش درصد آلودگی لاشه به اشریشیاکلی گردند. لذا بنظر میرسد استفاده از آویشن و پروتکسین با بهبود شاخص رشد و وضعیتبهداشتی دستگاه گوارش و لاشه طیور ضمن افزایش بهره وری اقتصادی و مدت زمان نگهداری لاشه طیور میتواند نیاز به مصرف آنتی بیوتیکها را در طی دوره پرورش جوجه گوشتی به حداقل برساند.

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلی ، آویشن ، پروتکسین ، جوجه گوشتی