مصطفی مشایخی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه, گروه مهندسی عمران, دانشکده فنی, دانشگاه شهید باهنر کرمان

در این مقاله, جهت بهینه سازی سازه های فضاکار تخت دولایه, سطح مقطع تمامی اعضا و نیز وجود و عدم وجود آنها بعنوان متغیرهای طراحی و قیمت سازه بعنوان تابع هدف انتخاب می شود. قیود مسئله بهینه سازی شامل حداکثر تغییر مکان گره ها, حداکثر تنش و ضریب لاغری اعضا و نیز پایداری سازه می باشند که این مقادیر در پنج حالت مختلف بارگذاری که ترکیبی از بارهای ثقلی و جانبی است, تعیین می شوند و مقادیر مجاز با استفاده از ضوابط آئین نامه استخراج می گردد. به منظور کاهش فضای طراحی و نیز اجرایی بودن شکل سازه بهینه نهایی, بجای حذف مستقیم اعضا, گره های سازه فضاکار توسط الگوریتم ژنتیک حذف و با حذف هر گره, اعضای متصل به آن برداشته می شود

سازه های فضاکار, بهینه سازی شکل, الگوریتم ژنتیک, عملگر انتخاب, عملگر پیوند