داود مستوفی نژاد - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان
سیدبهزاد طلائی طباء - دانشجوی دکترای سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

شکل‌پذیری اتصالات را می‌توان یکی از مهمترین عوامل مؤثر در رفتار سازه‌های بتن‌آرمه دانست؛ با این وجود معمولاً اتصالات از‌این نظر دچار ضعف هستند. از‌این رو بحث تقویت اتصالات از مسائل مورد توجه در مهندسی عمران می‌باشد. در تحقیق حاضر با انتخاب سه نمونة مبنا (کنترل) و تعریف بیش از 80 نمونه برای تقویت آن سه نمونه، سعی در افزایش شکل‌پذیری اتصالات بوده است. چیدمان‌‌های مختلف آرماتور طولی و عرضی و همچنین حالت‌‌های مختلف قرارگیری FRP برای نمونه‌ها در نظر گرفته شد، و اتصالات مورد بررسی تماماً با نرم‌افزار ANSYS مدل‌سازی و آنالیز غیرخطی شد‌ند. نتایج این آنالیز‌ها نشان داد که با استفاده از صفحات FRP می‌توان شکل‌پذیری اتصالات را به صورت قابل ملاحظه (تا 77%) افزایش داد؛ ضمن اینکه مقاومت خمشی اتصالات نیز به صورت چشمگیر نسبت به نمونة مبنا افزایش می‌یابد. همچنین نتایج تحقیق حاضر حاکی از رفتار بسیار نامناسب اتصالات با نسبت زیاد آرماتور طولی تیر بود؛ به گونه‌ای که حتی تقویت‌‌های به کار رفته نیز نمی‌توانست از رفتار غیر شکل‌پذیر آنها جلوگیری کند

بتن آرمه، شکل پذیری، اتصالات، تقویت، ورقه های FRP