حسن مقدم - استاد دانشکده مهندسی عمران, دانشگاه صنعتی شریف
مرتضی عباس نژاد - کارشناس ارشد مهندسی زلزله, سازمان انرژی اتمی ایران

در روش استاتیکی معادل آیین‌نامه‌ها، نحوه توزیع بار جانبی در ارتفاع سازه معمولا با استفاده از پاسخ دینامیکی خطی تعیین می‌شود. این در حالی است که سازه در حین وقوع زلزله‌های قوی، جابجایی‌های غیرخطی بزرگی خواهد داد و پاسخهای خطی به هیچ رو نشان دهنده رفتار یک سازه واقعی در زلزله نخواهند بود. بنابراین این سوال مطرح می‌گردد که چگونه می‌توان الگوی بارگذاری جانبی مورد استفاده در طراحی لرزه‌ای سازه‌ها را اصلاح نمود تا در هنگام زلزله، وقوع حداقل خرابی در سازه تضمین گردد. رویکرد اصلی این مقاله، نشان دادن این موضوع است که با توزیع مناسب مقاومت برشی در اجزاء، طبقات و کل سازه می‌توان شرایطی را فراهم نمود که خرابی سازه در زلزله های قوی به حداقل ممکن برسد. نشان داده می‌شود که برای یک قاب خمشی مشخص تحت اثر زلزله معلوم، یک الگوی مقاومت و سختی وجود دارد که استفاده از آن منجر به ایجاد کمترین خرابی در سازه مورد نظر نسبت به سازه مشابه هم وزن ولی طراحی شده با هر الگوی بارگذاری دیگر خواهد شد

طراحی بر اساس عملکرد، بهینه سازی سازه ای، الگوی بهینه توزیع مقاومت و سختی، قابهای خمشی