علی اصغر بهشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب، دانشگاه صنعتی شریف
بهزاد عطایی آشتیانی - استادیاردانشکده عمران، دانشگاه صنعتی شریف

آبشستگی در اثر جریانهای پایدار در اطراف یک پایه منفرد بطور وسیعی مورد بررسی قرار گرفته است. مروری بر کارهای انجام شده نشان می دهد که اطلاعات زیادی در زمینه آبشستگی در اطراف گروه پایه وجود ندارد. با توجه به اینکه گروه پایه بطور وسیعی در طراحی پلها مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین تخمین حداکثر عمق آبشستگی در اطراف گروه پایه به منظور طراحی بهینه فونداسیون پایه ها یک امر ضروری است. به همین منظور آزمایشهایی در آزمایشگاه روی یک گروه پایه 4×2 با پایه های مدور که در یک بستر ماسه ای یکنواخت قرار گرفته بود، در یک فلوم به طول 4 متر، عرض 41/0 متر و ارتفاع 25/0 متر انجام شده است. برای ایجاد مدلها از دو پایه مدور به قطرهای 016/0 متر و 022/0 متر استفاده شده است. آزمایشها برای فواصل مختلف بین پایه ها انجام شده است. تغییرات عمق و شکل آبشستگی، با تغییر فاصله بین پایه ها بررسی شده است. حداکثر عمق آبشستگی در فواصل کم بین پایه ها می تواند تا حدود دو برابر عمق آبشستگی در پایه منفرد تحت شرایط یکسان، افزایش یابد. یک معادله تجربی براساس نتایج آزمایشگاهی برای تخمین حداکثر عمق آبشستگی برای این نوع گروه پایه بدست آمده است. کلیه آزمایشها تحت شرایط آب صاف انجام شده است.

آبشستگی، گروه پایه، رسوب یکنواخت، جریان پایدار