فرناز پیکانپور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اصفهان

اکثر هسته های تاریخی شهرهای ایرانی-اسلامی به خاطر ارزش های کالبدی و فرهنگی نهفته در خود از هویت بالایی برخوردار هستند و امروزه در نوسازی های انجام گرفته در این هسته های تاریخی و فرسوده کمتر به حفظ هویت آنها توجه شده است . امروزه مهاجرت ساکنان بومی و جایگزین شدن افراد بیگانه وغیر بومی به خاطر ارزش پایین ملک در این هسته های فرسوده ،بر فرسودگی این هسته ها افزوده است ومنجر به نابودی هویت و شالوده اصلی این هسته ها شده است.برهمین اساس،این نوشتار سعی دارد تا با شناخت عناصر کالبدی-کارکردی هسته های تاریخی شهرهای ایرانی-اسلامی و شناخت این عناصر در هسته ی تاریخی و باارزش اصفهان( جویباره) در ادوار مختلف تاریخی از اوایل اسلام تا دوره ی معاصر، در جهت حفظ هویت و شالوده ی این عناصر تاریخی در این هسته ی ارزشمند ، الگویی ارایه دهد.در پی یافتن الگوی باززنده سازی این بافت تاریخی از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است.و بر این اساس روش گردآوری یافته ها از طریق مطالعات کتابخانه ای، تجزیه و تحلیل تاریخچه اصفهان از طریق مشاهده تصاویر و نقشه های تاریخی ،بازدید میدانی،تهیه ی جداول مقایسه ای و مصاحبه با ساکنین محله بوده است.نتایج این پژوهش نشان می دهد که با تلفیق نیازهای روز ساکنین این هسته ی تاریخی و با جمع آوری الگوهای ایرانی-اسلامی اشاره شده توسط صاحبنظران، می توان به موارد زیر به عنوان الگوهای باززنده سازی هسته ی تاریخی جویباره اشاره کرد : حفظ هویت تاریخی  هویت بخشی به بافت  جهت گیری اقلیمی  فضای سبز مناسب  خوانایی بافت ایجاد سرزندگی  تامین امنیت بافت افزایش حس تعلق به محله در ادامه پژوهش راهکارهای عینی در قالب جدول ،جهت استفاده از این الگوها برای باززنده سازی هسته های تاریخی ارایه شده است.

:هسته ی تاریخی ،بافت تاریخی جویباره،الگوی باززنده سازی ایرانی-اسلامی،شهر ایرانی-اسلامی